نمایش كودكان رنج كشیده در شاهكارهای هنری راز نقاشی نفرین شده پسرک گریان چیست؟

به گزارش پیلانو کودکان فقیر و ستم دیده همواره یکی از سوژه های نقاشان جهان و بعدها عکاس ها بوده اند.
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، الجزیره در گزارشی به معرفی سه تابلو نقاشی با مبحث درد و رنج کودکان پرداخته و آنها را بررسی نموده است. در این گزارش می خوانید:
جیووانی براگولین (۱۹۸۱-۱۹۱۱) نقاش ایتالیایی، نیمه های شب در اتاقش مشغول نقاشی بود که صدای ناله پسر بچه ای را شنید. وقتی به سمت صدا رفت، پسر بچه ای را زیر پنجره اش یافت و او را به خانه آورد تا آرامَش کند اما این کار فایده ای نداشت. پسرک بی نوا در سکوت اشک می ریخت و این صحنه غمناک نقاش را تحت تأثیر قرار داد تا جایی که او تصمیم گرفت پرتره ای از پسرک گریان بکشد. بعد از اتمام نقاشی پسر بچه نقاش را ترک کرد و از نظرش ناپدید شد.
چند روز بعد باز هم پسر بچه به گالری نقاشی براگولین آمده و باز هم بی صدا اشک می ریخت. نقاش احساساتی باز هم او را به خانه دعوت کرد و تلاش کرد تا از او نشانی پدر و مادرش را بگیرد اما این دفعه هم تلاشش بی فایده بود. او این دفعه نقاشی جدیدی از پسرک ترسیم کرد. بدین ترتیب پسرک گریان هر از چند گاهی به نقاش سر می زد و نقاش مذکور هم از زوایای مختلفی، چهره حزن انگیز او را ترسیم می کرد و سپس به فروش می رساند. این مجموعه نقاشی ها به «پسرک گریان» معروف شده اند.

روزی کشیشی که یک نسخه از عکس پسر بچه گریان به دستش رسیده بود به خانه براولین نقاش آمد و خبر وحشتناک و عجیبی به او داد. کشیش به نقاش اظهار داشت که نام این پسر بچه دون بونیلو است و او هر کجا که برود به دنبال او آتش بزرگی ایجاد می شود. کشیش ادعا کرد که پدر و مادر این کودک هم در اثر آتشسوزی در گذشته اند و بعد از انتقال او به یتیم خانه آنجا هم گرفتار آتشسوزی شده و کودکان زیادی قربانی شده اند. کشیش از نقاش خواست تا همه تابلوهای پسر گریان را نابود کند و دیگر به این بچه اجازه داخل شدن به منزلش را ندهد.
تنها چند ماه بعد گالری نقاشی براگولین که در آن نقاشی های پسر بچه را ترسیم می کرد آتش گرفت و همینطور چندین خانه که تصویر نقاشی شده این پسر بچه را نگه می داشتند هم در آتش سوختند. پلیس هم به دنبال این پسر بچه نفرین شده می گشت.
طبق افسانه ها، پدر و مادر این پسر بچه جلوی چشمانش سوخته بودند و خود او هم در آتشسوزی یتیم خانه که در خلال جنگ جهانی دوم بمباران شده بود، از بین رفته بود و روح او به خاطر این همه تلخی میان دو دنیا سرگردان و گریان بوده و سبب آتش گرفتن خانه های دیگران می شد.
فانی پرات، نقاش سوئدی (۱۹۴۰-۱۸۶۱) در تابلو خود به نام «آزار و اذیت»، کودک فقیری را ترسیم کرده که مورد تمسخر هم سن و سالانش قرار گرفته و چهره خویش را دست پوشانده است. این نقاشی که در سال ۱۸۸۵ ترسیم شده، اختلاف طبقاتی و هم تأثیر گسترده حوادث دردناک و سختی ها در دوران کودکی را نمایش می دهد.

کودک غمگین با لباس های پاره و مندرس ترسیم شده و جثه کوچک تری نسبت به چهار کودک دیگر دارد که این توصیفات او را صدمه پذیرتر از دیگران نشان داده است.
آگوستوس ادوارد مولردی (۱۹۰۴-۱۸۴۴) هم نقاش انگلیسی است که در تابلو «استراحت روی پل لندن»، کودکی بی خانمان را ترسیم کرده که از فرط خستگی روی پل به خواب رفته است.

لباس کودک پاره شده و پابرهنه است. این تنها اثر مولردی نیست که با مبحث فقر و رنج کودکان کشیده شده او همواره کودکان بی خانمان لندن که با گدایی یا گلفروشی گذران زندگی می کردند را در نقاشی هایش مورد توجه قرار داده است.