پیشنهاد به ضرغامی درباره استفاده از تجربه ونیز

یک کارآفرین گردشگری هنری به عزت الله ضرغامی بعنوان چهره تلویزیونیِ نوآمده به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، پیشنهاد کرد درآمد 3.3 میلیارد یوریی ونیز از اقتصاد هنری را بومی سازی کند.
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، محبوبه کاظمی دولابی، کارشناس هنری و گردشگری در یادداشتی نگاهی داشته به تجربه شهر توریستی ونیز در اقتصاد گردشگری هنری و انتظاری که از یک مدیر تلویزیونی و سینمایی راه یافته به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، می رود. او نوشته است: «در حالی که دنیا مرز میان هنرها را برداشته و با درآمیختن با صنعت و گردشگری از آن پول می سازد، ایران سرزمین هنر و فرهنگ همچنان دلخوش به گذشته های دور، سهمش بوی کباب و به به و چه چه است، آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی.
در این میان افسوس بسیار بزرگ این است که تلفیق گردشگری و هنر و ارزآوری و ده ها محسنات مالی و معنوی آن با ده ها نمونه موفق جهانی پیش روی چشم همه ماست، اما مراکز مهم تصمیم ساز ما، همه‌ی این سال ها همچنان چشم به فرمول های قدیمی دارند.
خود را به ندیدن و نشنیدن زدن، نخستین تلقی از رفتار کسانی است که نقشه کلان گردشگری کشور را سیاست گذاری کردند، برای اینکه واقعا نا ممکن است انبوه تولید محتوا در باب منافع گردشگریِ هنری را ندید و نشنید، اما گویی گیرنده های محترم پیامی دریافت نکرده اند.
بارها گفته شده به ازای هر یک شغل در عرصه هنری، سه تا پنج شغل در شاخه های وابسته به آن فعال می شود و اگر این پتانسیل بزرگ با گردشگری پیوند خورد که خود منبع اشتغال آفرینی است، یک تحول چشم گیر در تولید ثروت ملی شکل خواهد گرفت، اما عزم ملی که باید، پدید نیامده است.
این روزها برخی نظریه پرداز ها برای برگزاری دوسالانه معماری ونیز، این شهر کوچک و خاص ایتالیا را مثال می آورند که اساس اقتصاد آن بر پایه گردشگریِ هنری است. سالهای فرد شش ماه بینال معماری، سالهای زوج شش ماه بینال هنر و هر سال جشنواره های بین المللی فیلم، موسیقی و…، این شهر را به مرکز ثقل گردشگران هنری بدل کرده است.
جالب است که الان، یک سال و اندی است «روبرتو چیکوتو» تهیه کننده نامدار سینمای ایتالیا مدیریت دوسالانه های ونیز را به عهده دارد. وی در اولین اقدام در این اندیشه است که درآمد سالانه ۳.۳ میلیارد یورویی صنعت توریسم ونیز را که به جهت کرونا لطمه دیده درمان کند.
نکته مهم دیگر که بازتاب رسانه ای گسترده ای هم داشت این بود که جمعیت ونیز که در دهه ۱۹۵۰ حدود ۱۷۵ هزار نفر بود، امروز به ۵۰ هزار نفر رسیده است و برنامه جدی این چهره سینمایی این است که با راه اندازی دوره های هنری و دانشگاهی پای دانشجویان را به ونیز باز کند و در کنار آن با در اختیار گذاشتن امکانات دوسالانه برای افزایش جمعیت شهر بکوشد.
تاکید او بر حفظ ساختار گردشگری هنری تا به آن جا است که در این ماه ها با منتقل کردن آرشیو ونیز به مجموعه باغ آرسناله، برنامه ریزی برای تبدیل کردن دوسالانه ونیز به قطب پژوهشی در زمینه های تئاتر، تجسمی، سینما، معماری و موسیقی، تلاش می کند این نوع توریسم را عمق ببخشد.
به نوشته رسانه ها، در حقیقت او با جابه جا کردن آرشیو تاریخی هنرهای معاصر شامل پوسترها، کاتالوگ ها، عکس ها و اسناد و آثار چندرسانه ای دوسالانه از اولین دوره آن در ۱۸۹۵ به باغ آرسناله در مرکز شهر تاریخی ونیز یک پیام آشکار به مشتاقان هنر در دنیا فرستاد که علاوه بر حضور در فستیوال ها از این پس برای تحقیق و پژوهش هم بلیت پرواز به ونیز بخرید و در هتل های این شهر و یا مستره (Mestre) ـ یک منطقهٔ مسکونی در ایتالیا است که در ونیز واقع شده است ـ جا رزرو کنید.
رسانه های ایتالیایی نوشته اند دوسالانه ونیز با همین جابه جایی و تمرکز دادن به آرشیو از بودجه ۲۰ میلیون یورویی دولت برای تبدیل کردن فضای ۸۲۰۰ مترمربعی باغ آرسناله به قطب آرشیو، کنفرانس و سالن های دیدار بهره خواهد برد. بگفته چیکوتو، این برنامه بلافاصله شروع می شود و در دو سال تمام می شود.
۱۴۰ مؤسسه هنری عمومی و خصوصی فعال در ونیز از سراسر جهان بازدیدکننده و رابطه ای تنگاتنگ با اقتصاد شهر دارند. چیکوتو با اشاره به حیاتی بودن افزایش جمعیت حاضر در ونیز می گوید: «از این میراث باید بهره برد، نه بعنوان یک مرجع متنی و لفظی بلکه در مطالعات کاربردی با دستاوردهای ملموس.»
رییس دوسالانه ونیز برای دانشجویان حاضر در شهر هم برنامه دارد و می خواهد آنها را درگیر راه اندازی پروژه دانشنامه ونیز از یک چشم انداز جهانی کند. این متن می تواند پایه و اساس مجموعه ای از کنفرانس های ژئوپلیتیک باشد که وابستگی متقابل تاریخی بین ونیز و دیگر شهرهای جهان را بررسی می کنند.
اوج نبوغ این تهیه کننده سینما وقتی بود که سال پیش به خاطر هجوم سخت کرونا به ایتالیا، دوسالانه کنسل شد. او برای زنده داشت اهمیت ونیز در ذهن گردشگران هنری، یک نمایشگاه چهارماهه با همکاری شش مدیر بخش های مختلف ونیز راه انداخت. این شش نفر با استفاده از مواد آرشیوی سراغ تاریخ ۱۲۵ ساله ونیز رفتند و آنرا در یک بستر شبکه های اجتماعی برای کاربران به نمایش گذاشتند.
او امسال توانست با وجود همه محدودیت ها، دوسالانه معماری را ۲۲ ماه می افتتاح کند و حوالی آبان ماه پیش رو این رویداد تمام می شود.
حال، چشم ایرانیان به چهره سینمایی ـ تلویزیونی نوآمده به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است تا ببینند ایران که چندین شهر با پتانسیل های سترگ گردشگری هنری دارد می تواند به یکی از مقاصد سفر گردشگر های هنری بدل شود؟»