گمشده های موسیقی ایران-۵؛ خوانندگان پاپ و یک انجمن صنفی ناتمام

پیلانو: انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ یکی از مجموعه های تشکیل شده در حوزه موسیقی است که حدود هفت سال پیش اعلام موجودیت کرد اما از نیمه راه دیگر هیچ خبری از کارهای آن در دسترس نیست!

خبرگزاری مهر -گروه هنر-علیرضا سعیدی: سرگذشت پرفراز و نشیب کارهای موسیقایی در کشورمان همیشه تحت تأثیر خط مشی سیاسی و فرهنگی دولت های مختلف گرفتار تغییرات زیادی شده و می شود که این مقولات تا حالا در قالب گزارش ها، مقالات و نوشتارهای مختلف پژوهشی-رسانه ای مورد واکاوی قرار گرفته اند.
در مقاطعی اما بعضی از رویدادها و اتفاقات در تقویم تحولات موسیقی ایران به ثبت رسیده اند که بانیان و طراحان شان با اطمینان خاطر و انرژی فراوان درباره آنها سخن می گفتند، گویی در مدت زمانی کوتاه مقرر است تمامی اتفاقات و رویدادها در رابطه با حوزه موسیقی، تحت تأثیر آن فعالیت قرار بگیرد اما چنین نشد.
«گمشده های موسیقی ایران» عنوان سلسله گزارش هایی است که گروه هنر خبرگزاری مهر در قالب آن به مرور همین رویدادها، تحولات و وعده های فراموش شده می پردازد. عمده تمرکز و هدف تدوین این مجموعه گزارش البته ضمن بازخوانی تحولات، ترویج «تمرکز» و «تفکر دوباره» در مدیران و سیاست سازان حوزه موسیقی کشور برای تأمل روی موضوعاتی است که بهتر می بود قبل از رسانه ای شدن یا برگزاری مراسم افتتاحیه و ماجراهایی از این دست، برنامه ریزی واقع بینانه تری درباره دامنه اثرگذاری آنها صورت می گرفت تا در نیمه راه نمانند.
در پنجمین گام از سلسله گزارش های «گمشده های موسیقی ایران» به سراغ انجمن صنفی خوانندگان پاپ رفتیم، مجموعه ای که زمزمه تشکیل آن در سال ۱۳۹۲ رسانه ای شد اما مرور زمان نشان داد که خوانندگان پاپ فعلاً «توان»، «اراده» یا «انگیزه ای» برای تشکیل یک مجمع یا انجمن صنفی که بتوانند در آن به بیان مطالبتشان بپردازند، ندارند. شرایطی که شاید در سالهای اخیر آنچنان ضرورتی برای صاحبان آثار موسیقایی در حوزه خوانندگی نداشته باشد، اما طبیعتاً ظهور و بروزش می توانست دربرگیرنده اتفاقات خوشایندی در حوزه های صنفی مربوط به فرهنگ و هنر باشد.
در این چارچوب تشکیل مجمع صنفی ناشران موسیقی به علت حضور افراد صاحب نفوذ و موثر در موسیقی پاپ نشان داد که استفاده از ظرفیت های صنفی می تواند مقدمه ای برای حضور بخش خصوصی در جریان تصمیم گیری ها و سیاستگذاری های مربوط به حوزه موسیقی خصوصاً موسیقی پاپ باشد. اما گویا ماجرا «پیچیده تر» یا شاید «سهل انگارانه تر» از آن چیزی بود که فکر می کردیم. شرایطی که گویا فقط اتفاقی گذرا و بیهوده برای رسیدن به اهدافی بود که گویا رسیدن به دلایلی که هیچ گاه معلوم نشد، تحقق یافتنی نبود و ماجرا را به سمتی برد که از انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ ایران هم بعنوان یکی از گمشدگان موسیقی ایران یاد نماییم.

آنچه می خوانید، روایتی تاریخی از تشکیل انجمن صنفی خوانندگان پاپ در رسانه ها از بدو شکل گیری تا «تعلیق» یا «تعطیلی» آنست که شاید بتواند باردیگر نگاه ها را به سمت خود جلب کرده و حداقل واکنشی را برای پاسخگویی گردانندگان آن فراهم آورد.
به هر ترتیب آنچه در محافل غیررسانه ای درباره تشکیل و تعلیق این مجموعه صنفی مطرح می شود، نمی تواند گواهی برای درست بودن یا نبودن مواضع غیررسمی باشد. پس آنچه در این روایت رسانه ای پیش روی مخاطب قرار می گیرد، شمایی کلی از پیشینه یک جریان صنفی است که متاسفانه حتی به نیمه راه هم نرسید و همچنان در تعلیق به سر می برد.
آذر ۱۳۹۲؛ انجمن صنفی خوانندگان پاپ و قراری که رسانه ای شد!
ظهر جمعه یکی از روزهای پایانی آذر ماه سال ۱۳۹۲ بود که انتشار تصویری جالب توجه در فضای مجازی که برخی از خوانندگان پرطرفدار در کنار یکدیگر حضور داشتند مورد توجه علاقه مندان موسیقی پاپ قرار گرفت. شرایطی که پیگیری های رسانه ای اش به تشکیل یک مجموعه صنفی به نام «انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ» منجر گردید. انجمنی که دبیری آن بر عهده فردی به نام محمدرضا کارچی بود.
کارچی در یک گفتگوی رسانه ای بود که ضمن ارائه توضیحاتی درباره تشکیل این انجمن که بگفته وی قرار نبود در آن زمان اطلاع رسانی رسانه ای شود، بیان کرد: هرچند حدود سه چهار ماه از شکل گیری این ماجرا می گذرد و چندین جلسه نیز برگزار شده است، اما فعلاً قصد نداشتیم آنرا رسانه ای نماییم و قرار بود پس از جلسه با وزیر محترم اطلاع رسانی صورت گرفته و مصوبات و تصمیمات اعلام گردد. وعده کرده بودیم و قرار نبود کسی عکسی منتشر کند. البته من ایراد چندانی نمی بینم که خلف وعده ای شده باشد.

خوانندگان پاپ فعلاً «توان»، «اراده» یا «انگیزه ای» برای تشکیل یک مجمع یا انجمن صنفی که بتوانند در آن به بیان مطالبتشان بپردازند، ندارند وی اظهار داشت: مدت هاست که مجموعه موسیقی پاپ در کشور فعالیت می کند و بعنوان یکی از محورهای اساسی نشاط بخشی، ایجاد شادابی، طراوت و تحرک در جامعه که خروجی نهایی آن سلامت اجتماعی است، شناخته می شود. به نظر می رسید حلقه ی مفقوده ای در این میان وجود دارد و آن این است که حقوق و مطالبات خوانندگان موسیقی پاپ چندان در نظر گرفته نمی شد و از آنجایی که این هنرمندان درگیر کارهای هنری خودشان بودند، متاسفانه نمی توانستند بعنوان یک فرد به دنبال حقوق بروند. پس نیاز به وجود یک تشکل صنفی احساس می شد که بتواند مطالبات این خوانندگان را دنبال کرده، تمهیدات لازم را بیندیشد و بسترها و مقدمات لازم برای افزایش شتابِ توسعه جریان موسیقی پاپ و ارتقای کیفی تولیدات این بخش را فراهم آورد. از این جهت جلساتی را در ماه مبارک رمضان سال جاری (۱۳۹۲) با حضور چهره های سطح اول موسیقی پاپ کشور که حدود بیست نفر می شوند، برگزار کردیم که اتفاق فضایی بسیار معنوی و دوستانه داشت. پس از برگزاری یکی دو جلسه، نتایجی بدست آمد. یکی از آنها این بود که هسته مرکزی و هیئت موسس این صنف، همین کسانی باشند که کار را آغاز نموده اند. در جلسات، همه این خوانندگان با وحدت و انسجام بی نظیری که فکر نمی کنم در هیچ حوزه هنری دیگری مشابه آن رخ داده باشد، روی این مسئله تمرکز کردند و این جریان شکل گرفت.
دبیر انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ در توضیحات تکمیلی خود بیان کرد: این خوانندگان کسانی هستند که بیشترین مخاطب را داشته و آلبوم ها، کنسرت ها و آثارشان با بیشترین استقبال روبه رو شده است. احسان خواجه امیری، سیروان خسروی، محسن یگانه، مازیار فلاحی، فرزاد فرزین، گروه سون، علی لهراسبی، رضا یزدانی، بهنام صفوی، رضا صادقی، بنیامین بهادری، حمید عسکری، بابک جهانبخش، محسن چاوشی و شهرام شکوهی، کسانی بودند که جلسات با آنها شروع شده است. محمد علیزاده، مهدی یراحی و مرتضی پاشایی نیز تا کنون در جلسات شرکت نکرده اند اما در آینده به این جمع اضافه خواهند شد.

کارچی درباره اهداف تشکیل این انجمن و مصوبات نخستین جلسه آن نیز اشاره کرد: این جلسات مصوباتی نیز داشت که ما آنها را بعنوان مطالبات و خواسته هایی به حق می بینیم. انجمن خوانندگان موسیقی پاپ، با دو رویکرد حرکت خواهد کرد؛ همانطور که اعضا معتقدند حقوقشان در بعضی جاها تضییع و نادیده گرفته شده است، در عین حال معتقدند تکالیفی بر عهده شان است و حاضرند هر زمان که تکالیف در قالب نظام فرهنگی کشور بر دوششان قرار گرفت، به بهترین نحو اجرا نمایند. کسانی که عضو هیئت موسس این انجمن هستند، از خطوط اصلی که تعیین شده عبور نکرده و نمی کنند و مسیر دیگری را دنبال نخواهند کرد. همه آنها تحت سایه نظام فرهنگی کشور مشغول فعالیت هستند و خودرا ملزم به رعایت تمامی مسائل و مصادیق این حوزه می دانند. این انجمن مقرر است یک صدای رَسا و در عین حال قانونمند و پایبند به اصول باشد و تحت قوانین جمهوری اسلامی ایران و چارچوب های نظام فرهنگی کشور و کاملاً در رابطه با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت نماید. […] خوشبختانه یکی از رویکردهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوره جدید این است که کار این حوزه را به دست صاحبان هنر بسپارد و بجای اینکه یک یا دو کارشناس در وزارتخانه برای مسائل مربوط به هنرمندان تصمیم گیری کنند، خود هنرمندان به وسیله تشکل ها، کار را در دست بگیرند و این جنبه ی فقط حراستی برداشته شود. الحمدلله همه این بچه ها معتقد هستند و بطور قطع کشور و مردمشان را دوست دارند که همین جا و تحت این اصول فعالیت می نمایند. خوشبختانه با این رویکرد، قوت و قدرت ما بیشتر می شود و برای تقویت و توسعه این جریان بیشتر تلاش خواهیم کرد. هماهنگی های لازم با شخص وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گرفته و ایشان در جریان این مسائل هستند.
وی همین طور اظهار داشت: این صنف، «انجمن خوانندگان موسیقی پاپ» است و اصلاً قصد ندارد اصول و ضوابط تهیه کنندگان موسیقی پاپ را بر هم بزند. این انجمن کار خودش را انجام خواهد داد و همه چیز بر همان روال گذشته ادامه خواهد داشت. همه تهیه کنندگان حقوق و مطالباتی دارند که محترم است پس هدف خوانندگان از تشکیل این انجمن، به هیچ وجه تصمیم گیری ضد تهیه کنندگان نیست. خوانندگان فقط به دنبال پشتوانه های حمایتی و معنوی و مسائلی که مقدمات رشد را فراهم می کنند هستند. همه فرایندهای موسیقی پاپ با همان ضوابط گذشته صورت خواهد گرفت. فقط آن دسته از مطالبات، انتقادها و پیشنهادها که در حوزه حقوق خوانندگان می گنجد در این انجمن پیگیری خواهد شد.
کارچی در آخر این گفتگوی رسانه ای اشاره کرد: به جهت اینکه این انجمن قوت و قدرت بیشتری داشته باشد، نیاز بود که فعلاً از خوانندگان سطح اول برای هیئت موسس انجمن استفاده نمائیم. در مراحل بعدی، مجمع عمومی تشکیل خواهد شد که خوانندگان از سطوح دیگر در آن حضور خواهند داشت. هر کسی که بعنوان «خواننده» از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز رسمی دریافت کند، مورد حمایت این انجمن قرار خواهد گرفت. هیچکس تافته جدا بافته نیست. این افرادی که عضو هیئت موسس هستند، فقط زحمت بیشتری می کشند و این طور نیست که بالاتر از سایرین باشند. این تشکل کاملاً رسمی است. به دنبال انجام همه موارد قانونی هستیم تا مصوباتمان باارزش باشد. فعلاً هسته مرکزی و هیئت موسس تشکیل شده و اساس نامه به وزارت محترم کشور تقدیم شده است. در حال انجام امور ثبتی و روال اداری در ارگان های مربوطه هستیم. یکی از اعتقادات مهم این گروه این است که ما با همکاری و همراهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می توانیم خروجی موفقی از این انجمن بگیریم. به همین خاطر خیلی از مصوبات را برای وزیر محترم و معاونت محترم هنری ارسال می نماییم. با آنکه هنوز جلسه با وزیر محترم برگزار نشده، از هشتاد مصوبه ای که داشتیم به لطف و مساعدت ایشان سه-چهار مورد اجرائی می شود.
آبان ۱۳۹۴؛ پاسخ به حاشیه های نامه نگاری خوانندگان به رئیس جمهور
فعالیت های نصفه و نیمه انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ اگر پس از تاسیس ولو به شکل نمایشی آن ادامه پیدا کرده بود، اما در طول این مدت عملاً خروجی چندان موثری از کارهای صنفی خارج شده از این مجموعه یا انجام نمی شد یا اگر هم انجام می شد بنا به دلایلی که هنوز هم معین نمی باشد، در رسانه ها انعکاس نمی یافت.
این شرایط ادامه پیدا کرد تا اینکه ماجرای نامه برخی از خوانندگان پاپ ایران به رئیس جمهور همچون حمید حامی، زانیار خسروی، سیروان خسروی، گروه سون، شهرام شکوهی، رضا صادقی، بهنام صفوی، حمید عسگری، فرزاد فرزین، مازیار فلاحی، علی لهراسبی، مهدی مدرس، رضا یزدانی، محسن یگانه روز ششم آبان ماه سال ۹۴ در رسانه ها منعکس شد و کارهای انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ را وارد حاشیه کرد.
یک نامه بسیار پرحاشیه با لحنی تقریباً معترضانه و عصبانی که همان زمان نیز با واکنش های مثبت و منفی از طرف خوانندگان عضو انجمن، منتقدان، کارشناسان و اهالی رسانه روبه رو شد. شرایطی که گفته می شد منتسب به انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ است، فضایی که سبب شد محمدرضا کارچی پس از مدت ها سکوت و جهل بار دیگر در یک گفتگوی رسانه ای پیرامون موضوع توضیحاتی را عرضه نماید. توضیحاتی که شاید در آن زمان می توانست بعنوان یکی از کارهای رسانه ای شده انجمن عجیب و غریب صنفی خوانندگان پاپ را وارد مرحله تازه تری کند.
ماجرای نامه برخی از خوانندگان پاپ ایران در روز ششم آبان ماه سال ۹۴ خطاب به رئیس جمهور کارهای انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ را وارد حاشیه کرد کارچی ۲۲ آبان ماه ۱۳۹۴ بود که در قسمتی از گفتگوی مشروحش با خبرنگار مهر اظهار نمود: باید به این مساله دقت کنیم که برخی از خوانندگان صاحب هنری که با ساخت ملودی های موثر خصوصاً روی قشر جوان و نوجوان، کارهایی را در جهت برآورده شدن اهداف نظام جمهوری اسلامی انجام داده اند این نامه را نوشته اند و این خوانندگان یک سری خواسته هایی داشتند که با زبان خودشان بدون هیچ تکلف و استفاده از قواعد نوشتاری اهتمام کردند خیلی صمیمانه و دوستانه آنها را با عالی ترین شخص اجرائی کشور مطرح کنند. البته در این نامه شاید ایراداتی مستتر باشد اما از این حیث اشاره کردم که می توانیم به جنبه های مثبت این نامه فکر نماییم. اینکه گروهی که صاحب حقوقی هستند آمده اند و حقوق خودرا در قالب یک نامه درخواست کرده اند و پیام و صحبت اصلی شان این است که آنها خودرا موظف به رعایت تمامی موارد مندرج در قالب نظام فرهنگی می دانند و به طور قطع در مقابل تکالیفی که این دوستان انجام می دهند، حقوقی برایشان مترتب است که پرداختن به این حقوق یعنی برابری ایجاد کردن در مقابل تکالیفی که این دوستان انجام می دهند. به نظر من هنرمندان با انتشار این نامه باردیگر حقوق خودرا باز تعریف کردند و از رئیس جمهور مطالبات خودرا خیلی محترمانه خواهان شدند.
دبیر انجمن خوانندگان موسیقی پاپ با اشاره به اینکه بعضی از منتقدان این نامه می گویند قواعد نوشتاری رعایت نشده است، عنوان کرد: من باید در پاسخ این منتقدان بگویم، به زعم خود خواننده ها این مطالب از زبان هنرمندان بوده که می خواستند بدون تکلف نامه ای را به رئیس جمهور ارسال نمایند. بنده به برخی از واکنش ها که پس از این انتشار این نامه صورت گرفت در چند بخش می خواهم اشاره کنم؛ بخش اول اینکه برخی از اهالی عزیز و صاحب سبک موسیقی سنتی واکنش تندی به این نامه نشان دادند و تصورشان این بود که نامه مورد نظر به صورتی درصدد ضربه وارد کردن به موسیقی سنتی بوده یا اصلاً این نامه، موسیقی پاپ را در مقابل موسیقی سنتی قرار داده است در صورتیکه به هیچ عنوان چنین موضوعی نبود. من قاطعانه می گویم که هیچ غرضی پشت این ماجرا نبوده است. اگر در جایی از واژه «چهچهه» استفاده شد اصلاً گاردی با موسیقی سنتی نبود، بعضی از موزیک هایی که هم اکنون به آنها بهای زیادی داده می شود شرایطی دارند که گویا از درجه و ارزش بیشتری نسبت به موسیقی سنتی و پاپ برخوردار می باشند. عمده هدف ما این است که مقداری دقت نظر بیشتری روی این ماجرا بشود و مقداری جدیت بیشتری برای موسیقی سنتی و پاپ وجود داشته باشد و ما به هیچ عنوان خواهان حصارکشی میان موسیقی پاپ و سنتی نیستیم.

وی در بخش پایانی صحبت های خود بار دیگر بر استمرار فعالیت انجمن خوانندگان موسیقی پاپ ایران هم اشاره نمود و اظهار داشت: ما به دنبال ثبت رسمی این انجمن هستیم که جامعه هدف بیشتری را داشته باشیم. فعلاً با بیست نفر از خوانندگان اول پاپ کشور باتوجه به شاخصه های موجود کار را آغاز کردیم. به طور قطع ما به دنبال جذب حداکثری هستیم. هدف ما هم تقویت نظام فرهنگی جمهوری اسلامی ایرانی است و هدف دیگری جز این نداریم. این هنرمندان اهتمام دارند اگر به منافعی رسیدند مصالحی را برای نظام به همراه داشته باشند.
آبان ۱۳۹۵؛ یک سال بعد و صدور مجوز برای انجمن صنفی
تقریباً یک سال دیگر از کارهای پنهان و غیر رسانه ای انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ که تا آن زمان هنوز کسی درباره مجوز داشتن یا نداشتن آن خبری نداشت، گذشت تا اینکه محمدرضا کارچی روز نوزدهم آبان ماه ۱۳۹۵ در گفتگو با خبرنگار مهر از صدور مجوز رسمی انجمن آگاهی داد و بیان کرد: ما مدت ها در راه بروکراسی اداری برای تشکیل انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ در پیچ و تاب بودیم ولی خوشبختانه طی هفته های گذشته مجوز فعالیت این انجمن صادر شد و ما از این پس می توانیم به صورت رسمی در قالب مؤسسه یا انجمن پشتیبانی از خوانندگان موسیقی پاپ که در آینده از محور خوانندگی خارج و به سمت کلیت موسیقی می رود، فعالیت خودرا انجام دهیم.
وی اضافه کرد: اینکه یک مؤسسه یا انجمن صنفی که ماهیت آن در آینده ای نزدیک مشخص خواهد شد، می تواند پیگیر امور صنفی فعالان عرصه موسیقی پاپ باشد اتفاق بسیار خوشایندی است که باید آنرا به فال نیک گرفت؛ کما اینکه ما از سال قبل به شکلی جدی پیگیر ثبت رسمی انجمن در وزارت کشور بودیم که حالا با این اتفاق و البته ایجاد مکانی با شرایط بهتر و دعوت از اعضای بیشتر می توانیم دورنمای خوبی را برای موسیقی پاپ ایران تصور نماییم. رویکرد ما در انجمن صنفی، جذب حداکثری با حمایت بیشتر از هنرمندان در جغرافیای موسیقی است که امیدواریم این دفعه بدون تنش و با منطق، صبر و کارهای اصولی، کارهای برنامه ریزی شده را به نتیجه برسانیم.
نیم نگاهی به کارهای انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ که عملاً هیچ خروجی صنفی نداشت، نشان داد خوانندگان ثروت ساز موسیقی پاپ ایران هنوز نمی توانند در یک پیکره صنفی واحد نسبت به پیگیری مطالبات صنفی خود هنرمندان وحدت مداری باشند کارچی روز دوازدهم دی ماه بود که در گفتگویی دیگر با اشاره به رویکرد جدید این انجمن صنفی توضیح داد: هم اکنون که وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی اولویت و اصل کاری خودرا ثبات و آرامش قرار داده ما فعالان عرصه موسیقی هم بد نیست ببینیم که شاخصه های ثبات و آرامش در حوزه موسیقی چه چیزهایی است. موسیقی و حاشیه های کنسرت ها پاشنه آشیل فعالیت وزیر قبلی فرهنگ و ارشاد اسلامی بود بدین سبب نیازمند یک لطمه شناسی دقیق در این عرصه هستیم که اتفاقاً نباید فقط به موانع اجرائی و اداری اکتفا شود.
وی افزود: اگر ما خودمان روند و پروسه این حوزه را مورد بررسی قرار دهیم و با یک بازبینی اساسی ببینیم ما در حوزه موسیقی چه تکالیفی داریم، می توانیم به نتایج مثبتی برسیم. یکی از همین نتایج مثبت این است که حداقل یک دفعه دیگر برمبنای شرایط جامعه کنونی به ارزیابی و سنجش کارهایمان در حوزه مخاطب شناسی بپردازیم. ما برمبنای یک سری وظایف وارد این عرصه شدیم که هر یک شاخصه هایی دارد که باید به محصول نهایی برسد. من می خواهم این دفعه اگر یک سوزن به دیگران می زنیم یک جوالدوز به خودمان بزنیم و بگوییم اگر می خواهیم به لحاظ صنفی کارهایی را انجام بدهیم تکالیفی به عهده ماست که باید آنها را انجام دهیم.
دبیر انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ در آخر این گفتگو عنوان کرده بود: یکی از مهم ترین چالش های حوزه هنر، امنیت فرهنگی هنرمندان خصوصاً در حوزه موسیقی پاپ است. این فضای پراسترس و پر چالش همچنان روی سر خوانندگان وجود دارد و هنوز شاخصه های ممنوع الکاری مشخص نشده اند. همانطور که من گفتم یک خواننده باید روی کارهایی که می کند مدیریت درست و منطقی داشته باشد، همانطور هم یک نهاد نظارتی باید به امنیت شغلی هنرمندان نیز توجه زیادی داشته باشد. ما معتقدیم امنیت شغلی باید ایجاد شود و به طور قطع در کنار این مساله هنرمندان نیز باید به تکالیف قانونی که دارند اهتمام کنند. من بر این باورم باید یک بازبینی جدی در حوزه موسیقی پاپ انجام گیرد تا بتوانیم با دست پر به پیگیری مطالبات بپردازیم.

به هر ترتیب نیم نگاهی به کارهای انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ که عملاً هیچ خروجی صنفی و اجرائی نداشت، نشان داد که گویا خوانندگان ثروت ساز موسیقی پاپ ایران که بطور قطع در نظام اقتصادی موسیقی ایران راه و روش های متفاوتی برای درآمدزایی داشتند و دارند، هنوز نمی توانند در یک پیکره صنفی واحد نسبت به پیگیری مطالبات صنفی خود هنرمندان ثابت قدم و وحدت مداری باشند. کما اینکه همان ماجرای نامه به رئیس جمهور که با لیدری که یکی از خوانندگان مطرح پاپ صورت گرفت به شدت سبب اختلاف افکنی و دوری برخی از اعضای انجمن صنفی خوانندگان پاپ از بدنه اصلی این مجموعه انجامید. شرایطی که بگفته برخی از کارشناسان و صاحب نظران عرصه موسیقی پاپ تبدیل به پاشنه آشیل کارهای یک انجمن صنفی شد و کار را به جایی رساند که حالا باید «انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ» را نیز جزو گمشدگان موسیقی ایران دانست.
حال که فارغ از کارهای صنفی نهادهایی چون «خانه موسیقی» و «انجمن صنفی هنرمندان موسیقی» یک مجموعه قدرتمند دیگری به نام «مجمع صنفی ناشران و تهیه کنندگان موسیقی» هم به میدان کارهای صنفی آمده بعید است که بتوان شاهد ظهور و بروز یک پروژه کاملاً شکست خورده به نام «انجمن صنفی خوانندگان موسیقی پاپ» بود. چونکه هم پروسه تولید – بازاریابی و فروش محصولات موسیقایی نسبت به هفت سال قبل گرفتار تغییرات محسوسی شده و هم تعداد خوانندگان سلبریتی فعال در حوزه موسیقی پاپ در یک آمار فزاینده ای قرار گرفته که نمی توان با خوش بینی درباره جمع شدن باردیگر آنها کنار هم در این مجموعه صنفی نگاه کرد.

منبع: پیلانو