هوشنگ جاوید خبر داد؛ آخرین بازمانده نسل نوازندگان بخشی شمال خراسان درگذشت

پژوهشگر صاحب نام موسیقی کشورمان از درگذشت سهراب محمدی یکی از هنرمندان پیشکسوت و شناخته شده موسیقی و از بازماندگان بخشی های کرمانج خراسان شمالی اطلاع داد.

به گزارش پیلانو به نقل از مهر، هوشنگ جاوید از پژوهشگران و مدرسان موسیقی کشورمان با انتشار مطلبی در فضای مجازی از درگذشت سهراب محمدی یکی از اصلی ترین «بخشی های کرمانج شمال خراسان» اطلاع داد.
در یادداشت هوشنگ جاوید آمده است:
«در کمال ناباوری، امروز بامداد آخرین هنرمند بازمانده از نسل بخشی های خودبند کرمانج شمال خراسان دارفانی را وداع گفت. برپایه خبری که آقای شاکری مدیر ارشاد آشخانه بجنورد لحظاتی پیش به من داد، شوربختانه استاد سهراب محمدی، بخشی شهیر و نامدار کرمانج های خراسان امروز (چهارشنبه ۲۲ مرداد) ساعت ۷ بامداد دارفانی را وداع گفت.
وی که زاده ۱۳۱۷ بود از سنین کودکی در کنار پدر خود بالیده و به فنون آوازی و دوتار نوازی آشنا شده و بخصوص در حماسه خوانی و منظومه خوانی های کرمانجی سرآمد روزگار شد، نزدیک به چهل ترانه انقلابی در زمان انقلاب و جنگ تحمیلی همچون آثار تولیدی ایشان بود. وی مدرک درجه یک هنری معادل دکترای نوازندگی و خوانندگی را هم دریافت کرده بود.
نخستین بار خانم فوزیه مجد مادر اتنوموزیکولوژی موسیقی نواحی، او را به جامعه هنری معرفی نمود، سهراب اولین خواننده کرمانج بود که همکاری خویش را با رسانه رادیو شروع کرد و در برنامه های تلویزیونی و رادیویی و همچنین جشنواره های مختلف کشور بعد از انقلاب اسلامی حضور داشت، تسلیت به خانواده محترمش و جامعه موسیقی خراسان.»
«بخشی» لقبی است که به بعضی از نوازندگان دوتار در شمال خراسان و ترکمن صحرا داده می شود. بخشی ها نوازندگان دوتار، آوازخوان، داستان گو، سراینده و سازنده ساز دوتار هستند. آنها به شکلی روایت گران فرهنگ شفاهی این منطقه از کشورمان بوده که از احترام و جایگاه ویژه ای هم برخوردار می باشند. این در شرایطی است که بخشی ها معمولاً به بداهه نوازی و بداهه گویی معروف بوده اند و توانایی نوازندگی و خوانندگی در مدت زمان طولانی را دارند.
در روایت عامیانه لقب بخشی هم این گونه تعریف می شود: «بخشی کسی است که خداوند به او موهبت و مقامی ویژه بخشیده است؛ ازاین رو یک بخشی افزون بر اینکه لازم است در نوازندگی چیره دست، در خوانندگی خوش صدا و در داستان گویی و شعرخوانی مسلط باشد، باید از نظر آگاهی و عرفان به مرحله ای برسد که شایسته عنوان بخشی شود.»

منبع: پیلانو