روایت بیژن بیژنی از هم سخنی با خسرو سینایی

بیژن بیژنی هنرمند عرصه موسیقی و خوشنویسی در روایت دوستی خود با زنده یاد خسرو سینایی گفته است: «آشنایی با استاد سینایی برایم بسیار دلپذیر بود. هر کجا که می­ دیدمش حرفی برای گفتن داشت. او هنرمند اندیشمند و صاحب­ تفکر بود و ضمنا بیان بسیار شیوایی داشت. وقتی سخن می­ گفت هر شنونده­ ای را مجذوب می­ کرد.»
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، بیژن بیژنی، هنرمند عرصه موسیقی و از دوستان و آشنایان زنده یاد خسرو سینایی با انتشار یاددداشتی درگذشت این هنرمند فقید را تسلیت گفت.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
«استاد خسرو سینایی کارگردان، مستندساز و موسیقدان پرآوازه ایران از این جهان رخت بربست. جهانی که سرزمین و مردمانش را دوست می­ داشت. این کارگردان باسابقه به دلیل عفونت ریه و مبتلا شدن به کرونا شنبه یازدهم مرداد در بیمارستان امیرعلم چشم از این جهان فروبست.
خسرو سینمایی، هنرمند اندیشمند و صاحب­ تفکر بود و ضمنا بیان بسیار شیوایی داشت. وقتی سخن می­گفت هر شنونده­ ای را مجذوب می­ کرد. ساز تخصیصی­ اش آکاردئون بود و بسیار زیبا می­ نواخت.
آشنایی با استاد سینایی برایم بسیار دلپذیر بود. هر کجا که می­دیدمش حرفی برای گفتن داشت. دو سه سال گذشته روزگار کمر او را خم کرده بود و با عصا راه می­رفت. دریغ و درد که شیر آهنکوه مردی را در سینمای مستند را از دست دادیم.
من به خانواده هنرمندش و همین طور به سینمای ایران تسلیت عرض می­ کنم. خسرو سینایی کارنامه بسیار درخشانی داشت همچون می توان عروس آتش، هیولای درون، فرش، اسب، ترکمن، جزیره رنگین، مرثیه گمشده همچون آثار سینمایی این هنرمند بود. مشهورترین فیلم سینمایی او عروس آتش بود که جایزه بهترین فیلمنامه در هجدهمین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد. سینایی متولد ۲۹ دیماه ۱۳۱۹ در ساری بود. روحش شاد و یادش گرامی.»
خسرو سینایی که ۱۱ مرداد ماه بر اثر عفونت ریه و ابتلاء به کرونا در بیمارستان درگذشت، یکشنبه (۱۲ مردادماه) در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) در کنار مزار زنده یاد محمد علی کشاورز و با حضور محدود اعضای خانواده و دوست به خاک سپرده شد.
سینایی حدود یک ماه قبل برای یک عمل جراحی در بیمارستان بستری بود و پس از مدتی مرخص شد، اما از هفته قبل به علت مبتلا شدن به کرونا با حال وخیم در بیمارستان بستری بود و سرانجام دار فانی را وداع گفت.
این مستندساز و کارگردان سینما متولد سال ۱۳۱۹ است که فیلسازی خویش را از سال ۱۳۴۶ شروع کرد. او سال ۶۲ مستند «مرثیه گمشده» با روایت مهاجرت هزاران لهستانی به ایران را ساخت که جایزه ای از رئیس جمهور کشور لهستان هم گرفت. یکی از مطرح ترین فیلم های سینمایی این کارگردان «عروس آتش» بود که ساال ۷۸ ساخته شد و سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه را در جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.
یکی از آخرین مستندهای خسرو سینایی «جزیره رنگین» بود که سال ۹۳ با محوریت جزیره هرمز و خاک های رنگی این منطقه ساخته شد. او این فیلم را یک اثر توریستی نمی دانست بلکه معتقد بود این فیلم یک پیشنهاد است که می تواند تلنگرهای ظریفی به اذهان بزند تا بدانیم مملکت زیبایی داریم و خوب است آنرا بشناسیم تا همه چیز فقط در تهران متمرکز نباشد.
«کویر خون»، «مثل یک قصه»، «گفت وگو با سایه» و «هیولای درون» از دیگر آثار این فیلمساز هستند.