شب خیال انگیز تالار وحدت
پیلانو: با نواخته شدن سازها و هماهنگی بین آنها گویی چیزی شبیه به یک منظره زیبا در مقابل چشمان مجسم می شود؛ منظره ای که شاید افرادی در آن به حرکت درآمده و هماهنگ با ملودی، نمایشی را در مقابل چشمان مجسم می کنند.
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، شامگاه گذشته (پنجم دی ماه) ارکستر سمفونیک تهران به رهبری شهرداد روحانی در تالار وحدت به روی صحنه رفت.
در این کنسرت چهار قطعه کلاسیک از هنرمندانی همچون کلود دبوسی (آهنگساز فرانسوی)، ژوزف موریس راول (آهنگساز و نوازنده فرانسوی)، سرگئی پروکفیف (آهنگساز و پیانیست روس) و ایگور استراوینسکی (آهنگساز روس) اجرا شد.
قطعه اول برای چنگ و سازهای زهی، قطعه دوم دافنیس و کلوئه سوییت شماره دو، قطعه سوم رومئو و ژولیت سوییت شماره دو و قطعه چهارم سوییت پرنده آتشین بودند.
در ادامه گزارش خبرنگار ایسنا را از این کنسرت می خوانید:
در اجرای شامگاه (۵ دی)ارکستر سمفونیک، قطعاتی اجرا شد که دارای فضای مشابه به هم بودند. دو اثر اول از “دروسی” و “راول” که هر دو فرانسوی هستند و گفته می شود “دبوسی” را یکی از به وجود آورندگان سبک دریافتگری یا همان امپرسیونیسم در موسیقی می دانند ولی او نیز همانند راول از پذیرفتن این امر ابا داشت. گفته می شود که فضای موسیقی دریافتگری بر بیان احساس و اتمسفر متمرکز است.
استفاده از «رنگ» در صدا از خاصیت های این موسیقی است که می توان آنرا بوسیله ارکستراسیون، استفاده هارمونیک، بافت و… به دست آورد.
اکنون از بحث موسیقی اجرایی که بگذریم با پر شدن صندلی های سالن، نوازندگان به روی صحنه آمدند. در میان تماشاچیان کودکان و نوجوانانی دیده می شدند.
قطعه اول که برای چنگ و سازهای زهی بود با فضای حدودا آرام اجرا شد و بعد از آن طناز بیگی نوازنده ۱۷ ساله چنگ، برای دقایقی به نواختن چنگ پرداخت.
با به انتها رسیدن قطعه نخست، قطعه دوم نیز با آوای خیال انگیز چنگ شروع شد و به دنبال آن ویولون ها به آرامی آغاز به نواختن کردند. این فضا همچنان ادامه داشت و در ادامه صدای ویولون ها و فلوت ها با وضوح بیشتری شنیده می شد و به مرور آوای آنها جان بیشتری می گرفت. برای لحظه ای تشویشی به جان ارکستر افتاد.
این تشویش در آمد و رفت بود. با ظرافت روی سازهای کوبه ای کوبیده می شد. ارکستر باری دیگر ریتمی ملایم را که همچون یک رویا بود، از سر گرفت. رهبر برای لحظه ای فرمان داد و همه ارکستر متوقف گردید و بعد از مکثی باردیگر شروع به کار کردند. فضای موسیقی به شکلی بود که گویا صحنه ای در کنار یک منظره طبیعی را در مقابل چشمان مجسم می کرد.
تنها صدای سازهای بادی و به صورت خفیف کشیده شدن آرشه های ویولون به گوش می رسید. بعد از لحظاتی که گویا اتفاقی از سر شیطنت رخ داده باشد، سازهای بادی نواخته شدند و ویولون ها نیز سرعت گرفتند. این فضا ادامه داشت سازهای زهی و بادی پشت سر هم سرعت می گرفتند و باز آرام می شدند. در لحظات آخر ارکستر سرعتی به خود گرفت.
ویولون ها با هماهنگی نواخته می شدند اوج می گرفتند و فرود می آمدند. رهبر با انرژی ارکستر را هدایت می کرد. کار همچنان در اوج بود. درانتها این بخش با اوج گرفتن سازهای کوبه به پایان رسید.
ارکستر سمفونیک محلی برای کشف استعدادهای جوان
نوازندگان، بعد از یک آنتراکت به روی صحنه بازگشتند.
روحانی اظهار داشت که امشب از استرالیا میهمان خارجی دارند و در ادامه به آنها خوشامدگویی کرد و سال نو را تبریک گفت.
او افزود: سیاست این ارکستر، معرفی استعدادهای جوان و نوجوان است. امشب شاهد اجرای طناز بیگی، یک نوازنده نوجوان ۱۷ ساله هارپ بودید. او هفته دیگر در تالار رودکی یک رسیتال دارد. همین طور “مردیت موسسیان” نوازنده ۱۵ ساله نوجوان دیگری است که امشب می نوازد. سال قبل نیز یک نوجوان ۱۰ ساله داشتیم که گیتار کلاسیک می نواخت و از قائنات آمده بود. خوشحالم که چنین افرادی را به جامعه معرفی می نماییم. افرادی که امشب برای شما اجرا کردند جزو استعدادهای موسیقی هستند، من به تک تک آنها افتخار می کنم و مچکرم که از ارکستر حمایت می کنید.
او همین طور درباره قطعه “رومئو و ژولیت” که برای باله نوشته شده است توضیح داد و اظهار داشت که امشب قسمتی از آنرا اجرا می کنند.
پس از صحبت های رهبر، سازهای بادی و سپس ویولن ها به آرامی نواخته شدند. باردیگر سازهای بادی و باردیگر ویولن. شیپورها لحظه به لحظه به صدا در می آمدند. این روند ادامه داشت. چنگ ها به آرامی نواخته می شدند. نوایی موزون به گوش می رسید. ملودی ثابت بود و تکرار می شد. می شد در ذهن حرکات موزون بالرین ها را تصور کرد.
قطعه آخر با به حرکت درآمدن سرانگشتان نوازندگان ویولن سل بر روی سازهایشان شروع شد. نوازندگان ویولن سل به مرور به صورت کوتاه آرشه های خودرا روی سازهایشان حرکت می دادند و برای لحظاتی صدای سازهای بادی به گوش می رسید.
پس از آن ویولن ها نیز به آرامی آغاز به کار کردند. ریتم آرامی در جریان بود. ارکستر سرعتی به خود گرفته و ویولون ها به سرعت و به صورت پیوسته نواخته می شوند. به دستور رهبر ارکستر همگی متوقف شدند و تنها صدای سازهای بادی، چنگ و گاهی به آرامی ویولون شنیده می شد. آوای ویولن ها با هم ترکیب شده و صدای دلنشین آنها به گوش می رسید.
این روند ادامه داشت؛ گاهی چنگ، گاهی کلارینت گاهی ویولن با آوایی ملایم.
سازها نواخته می شدند. سالن در سکوت فرو رفته بود. به ناگاه بر روی طبل ها کوبیده شد و سازهای بادی نواخته شدند. موجی به ارکستر افتاد و کار بالا گرفت. سازهای بادی، ویولون ها و سازهای کوبه ای پشت سر هم نواخته می شدند و گویی در پاسخ به یک دیگر به صدا در می آمدند.
طبل ها، ویولن ها و سازهای بادی به سرعت نواخته می شوند. اوج بود و اوج بود و اوج. به ناگاه گویی که آب بر روی آتش بریزند ارکستر آرام شد. این دفعه صدای چنگ و سازهای بادی بود. ویولون ها نیز به کار اضافه شدند. ارکستر آرام و آرام تر شد و تنها صدای ویولن ها به گوش می رسید. گاهی در این بین می شد صدای سازهای بادی را نیز شنید. به یک باره چنگ به صدا در آمد و ویولون های بیشتری نواخته شدند. سازهای بیشتری افزوده شد و ارکستری با قدرت بیشتری کار خودرا ادامه داد. ریتم پایین و بالا می رفت. در این حین گویی ملودی هر بار پله ای بالاتر می رفت تا اینکه به یک سطح رسید. صدای طبل قطع شد و ارکستر باردیگر به کار خود ادامه می داد.
در اختتام ارکستر با نواخته شدن متوالی ویولون ها و بلند شدن صدای سازهای کوبه ای، پایان یافت.
پس از قطعه پایانی و تشویق حضار قطعه ای را که پیش تر اجرا کرده بودند، بار دیگر تکرار کردند.
یکی از تماشاچی ها بعد از اختتام اجرا بیان کرد که واقعا از اجرا لذت برده و از دیدن آن هیجان زده شده است.
چند تن دیگر نیز اعلام کردند که از اجرا لذت برده اند.
تماشاگر دیگری نیز دربارهی کیفیت اجرا اظهار نمود که کیفیت اجرا خوب بوده ولی گاهی بعضی از اطرافیان در حین اجرا صحبت می کردند که این آزار دهنده بوده است.
منبع: پیلانو
