چهره و صدایی که در شب های قدر به یادش هستیم

چهره و صدایی که در شب های قدر به یادش هستیم

پیلانو: شب های قدر امسال را در حالی سپری می نماییم که جای خالی علاءالدین قاسمی، یکی از هنرمندان مطرح تعزیه کشورمان خالی است.
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، علاءالدین قاسمی از هنرمندان شناخته شده تعزیه بود که اتفاقا فقط در مناسبت های شناخته شده تعزیه های مشهور را اجرا نمی کرد. او تسلطی کامل به انواع مجالس تعزیه و تعزیه های غریب داشت، با این همه اهل فن او را بواسطه شهادت خوانی اش می شناختند.
قاسمی زاده طالقان بود؛ منطقه ای تعزیه خیز این چنین بود که از کودکی کار تعزیه را شروع کرد و خیلی زود در آن به شهرت رسید، همچنانکه بر موسیقی تعزیه نیز تسلطی چشم گیر داشت. همچون بسیاری تعزیه خوانان حرفه ای از بچه خوانی شروع کرد. در جوانی بواسطه چهره زیبا و صدای اثرگذارش با شهادت خوانی ادامه داد. در آن مقطع شهرت او بیشتر به سبب علی اکبر خوانی اش بود تا جایی که در سراسر کشور او را به عنوان علی اکبرخوانی توانمند، می شناختند.
کم کم دامنه فعالیتش به سراسر کشور و پس از آن به خارج از کشور کشیده شد تا جایی که از او به عنوان هنرمندی یاد می شود که در شناساندن تعزیه ایران به جهانیان اثرگذار بود.
اهل فن در جریان اجرای موفق او از تعزیه حُر در فرانسه هستند. علاوه بر حضور چشمگیرش در جشنواره معتبر آوینیون، در کشورهای دیگری همچون آمریکا و آلمان نیز به اجرای برنامه پرداخت.
قاسمی نه فقط بر موسیقی تعزیه و فوت و فن این هنر تسلط داشت، در دیگر وجوه تعزیه خوانی نیز هنرمندی قابل بود، سوارکاری را خوب می دانست و شمشیربازی را اما عشقش به شبیه خوانی و توانمندی اش در این هنر دیرین سبب نشد که از نوآوری در این حوزه غافل شود. او اتفاقا اهل خلاقیت و زایش در این هنر سنتی بود و این چنین بود که اهل تصویر هم از همین موضوع بهره بردند و از وی در خلق آثار خود یاری گرفتند.
حسن فتحی سازنده سریال های موفق تلویزیونی که خاستگاهی تئاتری دارد و رد پای علاقه اش به تعزیه در بسیاری آثارش دیده می شود، در سریال «شب دهم» با قاسمی همکاری کرد و علاوه بر اجرای یکی از نقش های تعزیه خوان، سرپرستی گروه تعزیه خوانان را به او سپرد.
عباس کیارستمی، فیلمساز جهانی کشورمان نیز در ساخت فیلمی که درباره ی تعزیه کار کرده، از قاسمی یاری گرفت. زمانی که ناصر تقوایی مشغول ساخت مستند تعزیه برای ارائه در یونسکر شد، قاسمی نیز در کنار او قرار گرفت و در ثبت جهانی تعزیه به نام ایران در یونسکو تاثرگذار بود.
قاسمی اما در واپسین سالهای عمر نه چندان بلند خود با بیماری دست و پنجه نرم می کرد و دیگر توان اجرا نداشت. گه گاهی دوستان و همکارانش از مردم درخواست دعا می کردند. به هر روی تقدیر در این بود که این هنرمند اواخر بهمن سال قبل برای همیشه چشمان خودرا بر دنیا ببندد.
او که مدرک درجه یک هنری داشت، روز 29 بهمن سال 1401 از رنج بیماری رها گردید. پیکر قاسمی با حضور گروه بزرگی از تعزیه خوانان از سراسر کشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد. همان گونه که زندگی اش با گوشه های مختلف تعزیه آمیخته بود، در خاکسپاری اش هم نوای حزن انگیز این آیین نمایشی، حاضران را همراهی کرد.
حالا او که زاده سال 1332 بود، چند ماهی است از میان ما رفته و جای خالی اش در بعضی مناسبت ها مانند شب های قدر بیشتر به چشم می آید. تماشاگران تعزیه در نقاطی مانند تفرش، قم، مشهد، اصفهان، خوانسار و… و آنان که هر سال میهمان اجراهای گرم وی در حسینیه حضرت ابوالفضل قودجان بودند، به یاد این هنرمند هستند.

منبع: