برای سالروز درگذشت هنرمند حسرت فرهاد فخرالدینی و حرفی که حسین علیزاده به ظریف نگفت

پیلانو: سه سال قبل در چنین روزی و در کوران کرونا، موسیقی ایرانی برای همیشه یکی از استادان برجسته اش را از دست داد. در آن دوران، اوضاع به لحاظ شیوع بیماری به حدی وخیم بود که مانند سایر درگذشته های آن ایام، نتوانستند مراسمی در خور شأن این هنرمند برگزار کنند و همه چیز به پس از کرونا موکول شد.
بگونه ای که فرهاد فخرالدینی با حسرتی در دل اظهار داشته بود: «کاش می شد حداقل مراسم چهلمین روز درگذشت هوشنگ ظریف را در شرایط بهتری و در یکی از سالن های کنسرت جایی که بارها با هنر خود درخشیده بود، برگزار می کردیم.»
هوشنگ ظریف مرد خوش پوش، خوش برخورد و ظریف موسیقی کشورمان، ۱۷ اسفند ماه سال ۱۳۹۸، در سن ۸۱ سالگی بر اثر ایست قلبی دارفانی را وداع گفت. مراسم خاکسپاری پیکرش به صورت خصوصی، با حضور خانواده و بعضی از اهالی موسیقی برگزار شد و او را در کنار آرامگاه حسین دهلوی به خاک سپردند.
درگذشت ظریف برای خیلی از شاگردان، دوستان و همکارانش غم بزرگی بود؛ درصورتیکه حسین علیزاده از این رفتن بعنوان خواب تلخی یاد کرده بود که متاسفانه تعبیر شد.
انتشار کرونا و ادامه آن، تا فروردین ماه ۱۳۹۹ فرصت مناسبی برای برگزاری بزرگداشتی برای هوشنگ ظریف، استاد موسیقی ایرانی فراهم نکرد. چهل روز بعد از درگذشت این هنرمند، مراسم یادبود آنلاینی برایش برگزار شد تا نام و یادش را گرامی بدارند. در این مراسم گفت وگوهایی به صورت زنده با موسیقیدان ها و شاگردان او همچون محمد اسماعیلی (نوازنده تمبک)، پروین صالح (نوازنده ویولن)، کیوان ساکت (آهنگساز و نوازنده)، محمد دلنوازی (نوازنده تار)، سعید ثابت (نوازنده سنتور)، مزدا انصاری (آهنگساز و نوازنده پیانو) و کوروش متین (نوازنده سنتور)، فرهاد فخرالدینی (آهنگساز)، داود گنجه ای (نوازنده کمانچه و ویولن)، افلیا پرتو (نوازنده پیانو) و محمد ظریف (موسیقیدان) پخش گردید.
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، در ادامه بعضی از این گفت وگوها را که همراه با بیان خصوصیت های شخصیتی، هنری و خاطراتی از هوشنگ ظریف است مرور می کنیم:
محمد اسماعیلی و یادی از صفات نیک ظریف
محمد اسماعیلی، نوازنده تمبک تصریح کرد: ظریف تنها استاد ساز نبود بلکه استاد اخلاق هم بود. او انسانی نبود که ستمگر باشد. من هیچگاه او را عصبانی ندیدم و اگر هم عصبانی بود این را فرو می برد. ظریف معلم و استاد بود و تمام ابعادی را که یک استاد می بایست داشته باشد، داشت. او همیشه جانب حق را می گرفت، من هیچگاه ناحق از او نشنیدم؛ چون همیشه به یاد خدا بود. او همیشه زبان خویش را حفظ می کرد و هر چه می گفت پخته بود.»
سعید ثابت: ظریف تکنیک بسیار بالایی داشت
سعید ثابت، نوازنده سنتور هم در رابطه با خصوصیات هنری ظریف اظهار داشت: «تأثیر استاد ظریف در موسیقی و شاگردانش را میتوان در سه بخش بیان کرد؛ یک بخش به نوازندگی او برمی گردد؛ چونکه از تکنیک بالایی برخوردار بود و آنقدر قدرت خویش را در این حوزه افزایش داده بود که سخت ترین قطعات حتی برای سازهای دیگر را به سادگی با تار می نواخت. تکنیک ایشان کاملا درست و صحیح بود و پیدا بود که کاملا درست تمرین کرده است؛ چون وقتی به صورت یک استاد در زمان اجرا نگاه می کنید، نباید هیچ حرکت اضافه ای ببینید و در رابطه با ایشان به همین صورت بود. استاد ردیف دان بسیار خوبی بود و شاگردانش تاثیر خوبی در اینباره از او گرفتند. همینطور نوازنده خیلی خوبی بود و میتوان حالت نوازندگی و صدای ساز ظریف را در نوازندگی شاگردانش دید.»
محمد دلنوازی: بامداد ها به او قرآن درس می دادند و پس از ظهر تار
این نوازنده تار و از شاگردان قدیمی هوشنگ ظریف بیان نمود: «از روزی که در ۱۲ سالگی با استاد آشنا شدم و به هنرستان موسیقی رفتم تا واپسین روزهای حیات ایشان همواره با او بودم. استاد شاگردان زیادی داشت که بعدا راه خویش را ادامه می دادند و جدا می شدند ولی من این شانس را داشتم که پیش از گرفتن دیپلم به دعوت استاد پایور به ارکستر او بپیوندم، در ارکستر کنار استادم بنشینم و به شکلی با او همکار باشم. این امر افتخار بزرگی برای من بود.
استاد ظریف در رابطه با استاد خود، موسی معروفی می اظهار داشت که بامداد ها در هنرستان به آنها قرآن شریعت درس می داده است و پس از ظهر تار. استاد ظریف آگاه بود که یک معلم چقدر باید پاک و بی آلایش و به علوم دیگر آگاه باشد. او همانگونه که از استاد خود درس گرفته بود با ما رفتار می کرد. استاد ظریف بسیار دوست داشتنی، منظم و خوش اخلاق بود. هیچ وقت ندیدم با کسی بلند صحبت کند و اخم به صورت ایشان بیاید. او شخصیتی بود که هیچ گاه در موسیقی ما فراموش نمی شود.
تمام نوازندگان تاری که در این مملکت زیر ۶۰ سال سن دارند چه مستقیم و چه غیرمستقیم از مکتب او درس گرفتند.
تمام لحظاتی که با او بودیم خاطره بود. شنبه و سه شنبه در دبیرستان با او کلاس داشتیم. همیشه پشت در می ایستادیم تا وقتی وارد کلاس می شود پشت سر او راه برویم و رایحه ادکلن ایشان به مشام مان برسد. وقتی که وارد مدرسه می شدند کل محیط از عطر ایشان پر می شد. امیدوارم در موقعیت مناسب مراسمی درخور او برگزار نماییم چون موسیقی ایران بسیار به او مدیون است.»
هوشنگ ظریف و همسرش

منبع: پیلانو