در گزارش پیلانو مطرح شد؛ ملاحظاتی درباره ی از سرگیری اجرای کنسرت ها و فراخوان وزیر ارشاد

پیلانو: یکی از پژوهشگران و منتقدان حوزه موسیقی درباره ی دعوت اخیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از اهالی موسیقی برای از سرگیری فعالیت ها، به طرح نکاتی پرداخت.

علیرضا امینی پژوهشگر و منتقد موسیقی که طی سالهای اخیر تحقیقات و آلبوم های مختلفی را در زمینه موسیقی اصیل ایرانی منتشر نموده است در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره ی دعوت اخیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از اهالی موسیقی برای از سرگیری کارهای هنری خود اظهار داشت: جریان های هنری خصوصاً در شاخه موسیقی، برای پا گرفتن در جامعه، نیازمند پیش نیازهایی هستند که اگر به تاریخ برگردیم، شاهد نمونه هایی از آن خواهیم بود. در تمام تحولات اجتماعی و گاهی سیاسی، هنرمندان به صورتی واکنش خودرا با گسترش یا محدود کردن کارهای خود نشان می دهند و گروهی از هنرمندان هم هستند که با ساختن اثر نسبت به سایر جریان ها واکنش نشان می دهند.
وی با اشاره به سابقه کنش گری اهالی موسیقی در تحولات اجتماعی اضافه کرد: اگر بیاییم به نیم قرن گذشته یعنی از سال ۱۳۵۰ تا ۱۴۰۰ بپردازیم، می بینیم که همزمان با جریان انقلاب اسلامی هنرمندان برای هم صدا شدن با مردم آثاری را ساختند که دربرگیرنده تولیدات بسیار پرمخاطبی هم بود. آثاری که عمده آنها را می توان در قالب کارهای گروه موسیقی «چاووش» جستجو کرد. آنها در دوره خودشان به صورتی روایتگر مطالبه یک جریان اجتماعی بودند.
امینی افزود: در دوره بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بلافاصله جنگ تحمیلی اتفاق می افتد. این دوران هم تاثیراتی دارد و دقیقاً بعد از این دوره است که متوجه دگرگونی های تازه در این حوزه هستیم. حدودا در هر «نیم دهه» رفرم هایی که در موسیقی کشورمان رخ می دهد که مهم ترین آنها در زمینه قوانین و مصوباتی است که هریک تاثیر بسیار زیادی روی رونق و عدم رونق کارهای موسیقایی گذاشت. تاثیراتی که مهم ترین آنها در بخش اعمال سلیقه ها بود. در حوادث اخیر هم ما شاهد واکنش هایی از طرف هنرمندان بودیم.
این نوازنده و پژوهشگر موسیقی در بخشی دیگری از صحبت های خود با اعلان اینکه برای از سرگیری کارهای هنری و برگزاری کنسرت ها، نیازمند رعایت برخی پیش زمینه ها هستیم، بیان کرد: این نکته را بپذیریم که هنرمندان موسیقی از وقتی درگیر برخی اعمال سلیقه ها، سخت گیری در صدور مجوزها و خطوط قرمز شدند، به مرور تبدیل به هنرمندانی افسرده شدند که آماده اعتراض بودند. موضوعی که ما در این ایام هم دیدیم و معلوم شد یکسری از هنرمندان آماده اعتراض هستند.

وی اضافه کرد: حالا ما بیاییم از تمام این تعاریف بگذریم و به این برسیم که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواهان از سرگیری کنسرت هاست. ما به عنوان هنرمندان فعال این حوزه چه پیشنهادهایی را می توانیم در وضعیت حساس فعلی ارائه بدهیم؟ ما که نمی توانیم در سطح کلان بگوییم تا فلان اتفاقات در سطح دولت نیفتد، ما کاری نمی نماییم. این یک نگاه است ولی به اعتقاد من این نگاه به موسیقی اصیل ایرانی لطمه جدی وارد میکند. ما باید به سمتی حرکت نماییم که جریان اصلی و تخصصی موسیقی ایرانی را باید در همین شرایط و به بهانه فرصت درخواست وزیر برای از سرگیری فعالیت ها احیا نماییم.
این نوازنده اضافه کرد: به عبارتی همه موسیقیدان های عزیزی که سال ها از موسیقی پاپ ضربه خوردند، الان بهترین وقت است که موسیقی اصیل ایرانی را بجای خود بازگردانند تا به عنوان یک همدم اجتماعی برای عموم مردم، فعالیت کند. این مساله نیازمند حمایت است و اگر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، از جریان های فرهنگی هنری خواهان بازگشت به عرصه هستند، در درجه اول باید اجازه بدهند این هنرمند موسیقی اصیل ایرانی، حرف ها و مواضع انتقادی خودرا در فضایی عاری از توهین و سیاه نمایی روی صحنه بزنند. این مساله اصلاً ایرادی ندارد. پس نخستین مولفه این است که شرایط آزادتری برای ارائه محتوای موسیقایی برمبنای قوانین موجود مهیا شود.
امینی اظهار داشت: نکته دیگر این است که هم اکنون هنرمند این نگرانی را هم دارند که هم قطارهای خودشان به آنها بابت حضور بر روی صحنه ها توهین کنند. پس باید این فضا هم از بین برود. حالا وقت آن رسیده که آقای وزیر نه مانند دیدار قبلی که فقط با حضور خوانندگان پاپ صورت گرفت، بلکه در قالب یک دعوت رسمی با هنرمندان اصیل موسیقی ایرانی دیداری داشته باشند و قسمتی از فضای فرهنگی هنری کشور را به آنها اختصاص دهند، تا آنها هم بتوانند حرف خودرا بزنند.
این پژوهشگر با ارزیابی منفی نسبت به کنسرت هایی که طی ماه های اخیر با حمایت تعدادی از نهادها و مجموعه های دولتی برگزار شده است، توضیح داد: به نظرم الان باید مدیریت بحران در عرصه فرهنگ و هنر، بودجه خوبی را به این مساله اختصاص دهد که موسیقی اصیل ایرانی به میدان بیاید و سکان اصلی موسیقی کشورمان را به دست بگیرد. ما باید شاهد تولد چاووش های جدیدی در عرصه موسیقی باشیم که بیایند و رسالت فرهنگی خودرا انجام بدهند و مورد حمایت هم قرار گیرند. اگر دولت نگاه فرهنگی داشته باشد، هنرمندان هم دیگر نگران نیستند که با دولت فرهنگی همکاری کنند و برخی آنها را متهم کنند. در این جهت نکته «تامین» و «حمایت» هم از بحث سوبسید و یارانه گذشته است. یعنی در اینجا تامین صد درصدی است که مورد توجه قرار می گیرد. یعنی یک هنرمند نباید دیگر نگران فروش صندلی سالنی باشد که در آن کنسرت برگزار می نماید. او نباید نگران باشد که دستمزد نوازنده را می تواند پرداخت کند یا نه. هنرمند باید در این ساختار بتواند بدون دغدغه مالی کار خودرا انجام دهد.
امینی افزود: حالا وقت برنامه ریزی و سیاست گذاری درست توسط «دولت فرهنگی» است. دیگر وقت آنست تا از اجرای رپرتوار موسیقی کلاسیک ایرانی به مفهوم مطلق کلمه حمایت شود. یعنی اگر فلان هنرمند بیاید و این آمادگی را داشته باشد که بخواهد آثار علینقی وزیری، درویش خان، روح الله خالقی و دیگر هنرمندان را اجرا کند، دولت باید حمایت صددرصدی خودرا از این پروسه انجام دهد. اتفاقاً خلاءهای فرهنگی که طی این چندماه انجام شده می تواند بهترین فرصت برای احیای باردیگر موسیقی ایرانی با حمایت صددرصدی دولت باشد.
وی در ادامه صحبت های خود اظهار داشت: مقطع فعلی زمانی است که دولت فرهنگی می تواند با حمایت اقتصادی مناسب از موسیقی اصیل ایرانی، اینگونه موسیقایی مهم و جریان ساز را تبدیل به «صنعت» کند. وقتی چنین فرآیندی اتفاق بیفتد آن وقت حتی مجموعه هایی چون وزارت صنعت، معدن و تجارت می تواند از این جریان فرهنگی حمایت کند.
امینی اشاره کرد: ما نباید اجازه دهیم موسیقی اصیل ایرانی نابود شود. به واقع نگران هستم که بعد از آن که جریانات و التهابات اخیر تمام شود، ما چه چیزی از موسیقی ایرانی خواهیم داشت؟ زمانی که در این جریانات برخی آثار فاقد ارزش موسیقایی، به عنوان یک اثر شاخص و ماندگار معرفی می گردند، این یعنی زنگ خطر، این یعنی این که آن نوع موسیقی می تواند از موسیقی اصیل ایرانی بیشتر مورد توجه قرار گیرد. شرایطی که بطور قطع سبب فراموشی و از دست دادن اصالت ها می شود و این دولت فرهنگی است که باید متوجه این تحول شود.