نگاه مردم شناسی به سوزن دوزی زنان ترکمن

به گزارش پیلانو، سوزن دوزی و نقوش آن در میان زنان ترکمنِ گنبدکاووس (گلستان) با مطالعه موردی در «ایل یموت» از نگاه مردم شناسی بررسی گردید.
به گزارش پیلانو به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، زلیخا قرنجیک ـ کارشناس پژوهشکده مردم شناسی و مجری این طرح ـ اظهار داشت: با عنایت به اینکه سوزن دوزی جزو انتخابهای پیشنهادی برای ثبت جهانی است، این مورد در دستور کار پژوهشکده مردم شناسی قرار گرفت.
او یکی از کهن ترین میراث ایرانی ها را هنرهای مرسوم در بین اقوام محلی دانست که بعضی از آنها با گذشت قرن ها هنوز پا برجامانده است و در اینباره بیان نمود: هنرهای یک قوم در واقع همان هنرهای سنتی و صنایع دستی است که در فعالیتهای روزانه و در بعضی مراسم های دینی و آیینی کاربردی چندگانه و عملکرد متعدد دارد.
کارشناس پژوهشکده مردم شناسی افزود: در فرهنگ سنتی ترکمن، رنگ، جنس، طرز دوخت، نقش و نمادهای پوشاک، با ارزش ها و معیارهای معنوی و بصری مانند سوگ و شادی، باورهای مذهبی درآمیخته و پیوند نزدیکی با طبیعت و محیط اطراف و باورهای ذهنی هنرمند دارد. نقوش ترکمن ساده و هندسی و شامل نمادهایی از جانوران، عناصر طبیعت و محیط پیرامون، ابزار کار و زندگی، عقاید و باورها است.
قرنجیک با بیان اینکه این پژوهش با هدف ثبت و محافظت از میراث فرهنگی اقوام، حاصل مطالعه میدانی و کتاب خوان های محقق در میان زنان «ایل یموت» گنبد کاووس صورت گرفته است، اضافه کرد: سوزن دوزی زنان ایل یموت شامل انواع دوخت و نقوشی است که در پوشاک و لوازم تزیینی آنها کاربرد دارد و در حال حاضر تحت تأثیر پیشرفت تکنولوژی و ارتقاء سطح سواد و شهرنشینی با تغییراتی همراه بوده است. در این پژوهش، نگارنده به بررسی انواع رنگ، نخ، پارچه، دوخت و نقوش سنتی، آداب و اعتقادات زنان ترکمن یموت درگذشته به همراه تغییرات آن در گذر زمان پرداخته است.

منبع: pilano.ir