بعضی کنسرتهای پاپ شبیه سیرک شده اند!

به گزارش پیلانو محمد شعبانی ـ نوازنده سازهای کوبه ای و آهنگساز ـ درباره یکی از مواردی که اثبات می کند خوانندگی امروز در کشور ما آسان شده است، به تجربه خود در همکاری با بعضی از خواننده ها می پردازد که به قول او این افراد نه تنها نمی توانند نت موسیقی را بخوانند بلکه شاید حتی نام برخی از سازها را ندانند ولی بلیط کنسرت هایشان تنها در ۱۰ دقیقه فروش می رود.
وی در ادامه می گوید: امروزه در کشور ما بعضی از تهیه کنندگان موسیقی روی افرادی سرمایه گذاری می کنند که چهره و ظاهر خوبی دارند و در اینستاگرام افراد زیادی آنها را دنبال می کنند که بدین طریق بتوانند کسب درآمد بالایی داشته باشند. ولی ۲۰ سال پیش اگر کسی قصد خواننده شدن داشت، هنرمندی مانند استاد محمد نوری از آنها می خواست که با حضور در وزارت فرهنگ از آنها تست بگیرد و بررسی کند که آیا توانایی خواننده شدن را دارند یا نه؟
شعبانی در گفتگو با ایسنا درباره علت باور عمومی نسبت به ساده گماشتن خوانندگی می گوید: ما با فرضیه راحت بودن خوانندگی بزرگ شده ایم؛ چونکه در بیشتر خانواده های ایرانی چند نفر را داریم که در جمع ها می خوانند و اتفاقا با تعریف و تمجید اطرافیان و این سوال که «چرا خواننده نمی شوی» مواجه می شوند و البته که برپایه آنچه طی سال ها همکاری با قشر موسیقی و سطح سواد برخی خواننده ها دیده ام، همین تعریف و تمجید فامیل در نهایت سبب شده که افرادی با فرضیه راحت بودن خوانندگی وارد آن شوند.
او درباره تاثیر برنامه های استعدادیابی صدا و سیما در آسان به نظر رسیدن خوانندگی بیان می کند: صدا و سیما برای متقاضیان خوانندگانی در این برنامه ها گزینش محکم و درستی ندارد که بررسی کند آیا آن فرد توانایی کافی برای شرکت و به نمایش گذاشتن یک اجرای موسیقی را دارد یا نه؟ به همین جهت با داشتن ارتباطات کافی میتوان به سادگی در صدا و سیما حضور پیدا کرد.
همینطور از این هنرمند درباره علت علاقه مردم به حوزه خوانندگی نسبت به سایر حوزه های موسیقی می پرسیم. می گوید: مهم ترین دلیل این است که یک خواننده به خاطر دیده و مطرح شدنش مخاطب بیشتری دارد تا یک نوازنده. من ۱۵ سال است که در حوزه موسیقی فعالیت می کنم و با بسیاری از خوانندگان و افراد مطرح موسیقی کار کرده ام ولی حتی اندازه خواننده ای که رزومه هنری اش به یک سال هم نمی رسد ولی یکی از آهنگ هایش محبوب شده، دیده نشده ام.

مراقبت از این استعدادها؟
از شعبانی درباره نحوه مراقبت از این استعدادها می پرسیم. پاسخ می دهد: در حوزه موسیقی صنف درست و درمانی نداریم که بخواهد برخی مراقبت ها را انجام دهد و استعدادها را مدیریت کند. این خلأ سبب شده عده ای از تهیه کنندگان استعدادها را تنها برای بیزینس انتخاب کنند. مصداق بارز نبود مدیریت در هدایت استعدادها، هنرجویان بااستعدادی هستند که من بعنوان استادشان مسیر را به آنها نشان می دادم و تا جایی هم خوب پیش می رفتند ولی به علت این که جایی برای فعالیت و نمایش هنر خود نداشتند، بعد از مدتی موسیقی را رها می کردند.
در ادامه به بحث داوری می پردازیم. در برنامه هایی چون «عصر جدید» علاوه بر یک موسیقیدان سه داور در حوزه های دیگر هم حضور دارند که البته عموما عملکرد آنها در حوزه داوری موسیقی با نقد مواجه می شود گرچه که اگر نمونه های خارجی این برنامه ها را هم در نظر بگیریم، شاید نحوه چیدمان داوران به همین صورت باشد.
این نوازنده پرکاشن بیان می کند: داورانی که در برنامه های مشابه خارجی حضور دارند، حتی اگر در حوزه هایی غیر از موسیقی فعالیت داشته باشند ولی در زمینه موسیقی اطلاعات کافی دارند. مثلاً در برنامه «عصر جدید» یک دوره آریا عظیمی نژاد حضور داشت که موسیقیدان خوبی به لحاظ علمی و نوازندگی است ولی افراد دیگری که داوری می کنند شاید توانایی او را نداشته باشند. اگر بخواهند کیفیت داوری بهبود پیدا کند، باید افرادی را انتخاب کنند که همه رشته های هنری را به خوبی بشناسند، مهارت کافی داشته باشند و داوری درباره شرکت کنندگان موسیقی را تنها به داوری که موسیقیدان است، نسپارند.
او در انتها به زنده نبودن اجرا در کنسرت ها می پردازد و می گوید: کیفیت برخی از کنسرتهای موسیقی پاپ کاسته شده و این امر سبب شباهت این کنسرت ها به سیرک شده است؛ به علت این که در این کنسرت ها موسیقی زنده اجرا نمی گردد و نوازندگان قطعه ای که مقرر است اجرا شود را پلی بک می کنند، در برخی از کنسرت ها از نوازندگان بی تجربه استفاده می شود، دستمزدها پایین آمده و بیشتر از این که به کیفیت کار نوازنده اهمیت داده شود، شوآف و ظاهر آنها مدنظر است؛ بگونه ای که امکان دارد نوازنده توانایی لازم را نداشته باشد ولی به دلیل تعداد بالای افرادی که او را در فضای مجازی دنبال می کنند با خوانندگان مشهور روی صحنه برود.
محمد شعبانی در سال ۲۰۰۶ با گروه «accent» مقام اول و در سال بعد با گروه «کادانس» مقام دوم دوره رقابتی جشنواره موسیقی فجر را به دست آورد.
همکاری با ارکستر بزرگ «آرس نوا» در زمینه موسیقی (لاتین جز بیگ بند)، نایما (جَز فیوژن)، نوازندگی در بیش ۲۰ آلبوم موسیقی داخلی، انتشار دو آلبوم «dance with «rhythm of the beach و «back to dreaming» درژانرهای لاتین جَز و جَز فیوژن در کارنامه کاری او دیده می شود.
شعبانی هم اکنون آرتیست کمپانی های leiva percussion اسپانیا و Istanbul agop ترکیه است.

منبع: pilano.ir