نگاهی به زندگی و آثار كامی پیسارو این مرد بزرگ را چقدر می شناسید؟
در صورتیکه خیلی از مردم با هنرمند پیشگام و محبوب امپرسیونیسم یعنی «کلود مونه» و مجموعه «نیلوفرهای آبی» او آشنا هستند، هنرمند دیگری نیز در گسترش این جنبش موثر بوده است: «کامی پیسارو».
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، امپرسیونسیم جنبشی بود که در تاریخ هنر انقلابی به پا کرد. هنرمندان امپرسیونیست به جای این که از قوانین سختگیرانه نمایشگاه رسمی «سالن» پیروی کنند، سوژه هایشان را در فضای باز به تصویر می کشیدند و وضعیت موقتی نور و رنگ را در لحظه نقاشی می کردند.
«پیسارو»، این هنرمند دانمارکی ـ فرانسوی، مسن ترین هنرمند در گروه امپرسیونیست ها و تنها کسی بود که در هر هشت نمایشگاه حضور داشت. «پیسارو» هم همچون هنرمندان هم عصر خود منظره ها و افراد را در موقعیت های واقعی و با استفاده از روش های سریع نقاشی می کرد. این نقاش همینطور حکم آموزگاری اثرگذار را برای هنرمندان مشهوری همچون «پل سزان» داشت. بعلاوه، «پیسارو» یکی از معدود هنرمندان امپرسیونیستی بود که تحت تأثیر جنبش هنری بعدی یعنی «پست امپرسیونیسم» هم قرار گرفت و از روش هایی همچون «نقطه چینی» برای خلق آثارش بهره برد.
به گزارش «مدرن مت»، «کامی پیسارو»(۱۹۰۳-۱۸۳۰) یک هنرمند قرن نوزدهمی امپرسیونیست اهل جزیره «سنت توماس» بود که اولین بار در دوران تحصیل در فرانسه به هنرهای زیبا علاقه مند شد و سپس دوران طولانی به فعالیت در حوزه نقاشی و طراحی مشغول شد. او اغلب دوران کودکی اش را در «سنت توماس» گذراند و سپس به ونزوئلا رفت و در آنجا به طراحی طبعیت مشغول شد و به تصویر کشیدن منظره را آموخت.
سپس در سن ۲۵ سالگی به پاریس نقل مکان کرد تا در مرکز هنر جهان باشد. وی در پاریس شیفته جنبش هنری افراطی آن زمان یعنی «رئالیسم» شد. این جنبش در به تصویر کشیدن حقیقت تمرکز دارد و ارجحیت به تصویر کشیدن زندگی روستایی در این جنبش، «پیسارو» را تحت تأثیر قرار داد.
نقاشی در فضای باز
«پیسارو» با الهام از «کامی کورو» و «گوستاو کوربه» هنرمندان رئالیست، به دنبال کشف منبع الهام به خارج از پاریس سفر کرد. او روستاهای فرانسه را با کوشش برای به تصویر کشیدن لحظه ها، نقاشی می کرد.
«کورو» نقاشی هایش را در فضای باز آغاز می کرد و آنها را در کارگاه به اتمام می رساند، اما «پیسارو» دوست داشت تمام نقاشی را در یک مرحله و در فضای باز خلق کند. او معتقد بود این بهترین و تاثیرگذارترین روش برای به تصویر کشیدن یک لحظه مشخص است. همین دیدگاه بود که او را به مسیر امپرسیونیسیم سوق داد.
«پیسارو» و نقاشی های امپرسیونیست
«پیسارو» در سال ۱۸۵۹ با هنرمندان دیگری که از مقررات سختگیرانه نمایشگاه رسمی «سالن پاریس» خشنود نبودند ملاقات کرد که همچون آنها به «کلود مونه» و «پل سزان» میتوان اشاره نمود. این هنرمندان به همراه یکدیگر روند شکل گیری سبکی برای به تصویر کشیدن زندگی واقعی آن هم بدون هیچگونه جزئیاتی را آغاز کردند.
«سالن پاریس» بعد از سال ها عدم پذیرش در نهایت برخی از آثار این هنرمندان را به نمایش گذاشت. «پیسارو» و «سزان» تنها هنرمندانی بودند که مجوز نمایش آثارشان را کسب کردند.
همچنان که هنرمندن امپرسیونیست افزایش پیدا می کردند، علاقه عموم مردم به این سبک خاص هم افزایش پیدا می کرد. بخصوص «پیسارو» که بیشتر از هر هنرمند دیگری در گروه امپرسیونیست ها، رئال بود، برای به کارگیری روش استادانه ای در خلق نقاشی هایش مورد تحسین قرار می گرفت. حتی «امیل زولا» نویسنده فرانسوی هم این سبک «انقلابی» پیسارو را تحسین کرد.
در نتیجه وقتی از «مونه» بعنوان یک هنرمند امپرسیونیسم پیشگام یاد می شود، «پیسارو» را باید بعنوان هنرمندی محسوب کرد که نقشی اصلی در رشد این جنبش داشت.
«پیسارو» و «پست امپرسیونیسم»
افول انرژی اولیه جنبش امپرسیونیسم در حوالی ۱۸۸۰ شروع شد و «پیسارو» در سن ۵۸ سالگی از سبک جدیدی برای خلق آثار هنری اش الهام گرفت. بدین سان او با هنرمندان پست امپرسیونسیمی همچون «ژرژ سورا» و «پل سینیاک» آشنا شد که از روش علمی برای نقاشی کردن استفاده می کردند.
در این روش که با نام «نقطه چینی» شناخته می شود، نقاش باید رنگ ها را در چارچوب ضربات کوچک و یا نقطه های ریز روی بوم پیاده کند. حتی ترتیب استفاده از رنگ ها هم بر مبنای فرضیه رنگ صورت می گرفت. «پیسارو» به سرعت از این روش بهره برد و نقاشی های زیادی را با استفاده از این سبک خلق کرد.
سال های پایانی زندگی «پیسارو» و میراثی که به جا گذاشت
«پیسارو» بعدها از «پست امپرسیونیسم» و «نقطه چینی» روی گرداند و به سبکی روی آورد که بیشتر شبیه آثار اولیه اش بود.
«پیسارو» بعنوان یکی از اعضای بنیانگذار جنبش امپرسیونیسم، نقش بزرگی را در رشد این سبک ایفا کرد و در برگزاری نمایشگاه مستقل برای هنرمندان اثرگذار بود. او بعنوان نقاش و آموزگار به صورت قابل توجهی در شکل گیری هنر مدرن نقش داشت.