گفت وگو با مهدی حمیدی ـ مناجات خوان ۸۱ ساله مناجات خوانی که سال هاست از نخواندن با ساز پشیمان است

مهدی حمیدی، مناجات خوانی است که ردیف موسیقی می داند و سال ها آموزش موسیقی دیده و در محضر بزرگان این حوزه چون علی تجویدی یا تاج اصفهانی موسیقی را فراگرفته است. او حالا بعد از گذشت سال ها یک پشیمانی بزرگ دارد و آن هم به کار نگرفتن صدایش با ساز در مقطعی از فعالیت هنری اش است.
او پیش تر به ایسنا اظهار داشته بود: «در جوانی حاضر نشدم که در گلها بخوانم چون معتقد بودم صدای من برای خداست و تنها برای او می خوانم. فردی به نام اصغر طاهری به استودیوی جام جم آمد و اظهار داشت که «نام من اصغر طاهری است و مسئول پخش رادیو ایران هستم. بیایید در گلها بخوانید» ولی گفتم که با ساز نمی خوانم، البته بعدا متوجه شدم که اشتباه کردم.»
ولی این پشیمانی چندین ساله هنوز هم به قوت خود باقی است و زمانی که امسال برای احوالپرسی با او تماس می گیریم وقتی دراین زمینه از او می پرسیم، می گوید که هنوز هم پشیمان است.
حمیدی ادامه می دهد: آن وقتی که جوان بودم با اساتید بزرگی چون موسی معروفی، استاد حسن کسایی، استاد جلیل شهناز و علی خان تجویدی ارتباط داشتم ولی صدای خودم را با ساز ارائه نمی دادم. بعدتر اثری را برای امام زمان(عج) به همراه ساز ضبط کردم و دیدم مگر کاری که برای امام زمان ضبط می شود استغفرالله می تواند حرام باشد و اصلا سازی که صدای مرا همراهی می کند و موجب خوشایند مخاطب می شود، چه عیبی دارد؟
این هنرمند عرصه صدا که حالا ۸۱ ساله است، سابقه همکاری با برنامه های گوناگون رادیویی و تلویزیونی را در کارنامه خود دارد؛ به شکلی که در برنامه بامدادی رادیو با ضبط اشعار عرفانی و قرائت قرآن مشغول به کار شده است و از سال ۱۳۵۰ همکاری خودرا با تلویزیون ایران در محفل های مذهبی آغاز نموده و از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷، ۲۷ برنامه را ثبت و ضبط کرده است.
حمیدی سپس برای تکمیل ردیف های آوازی از محضر حسن کسایی بهره برده که با مراودات هنری که با جلال الدین تاج اصفهانی داشت، از حضور او نیز بهره مند شده است.
همین طور می توان از جلیل شهناز و علی تجویدی بعنوان دیگر استادان او نام برد.
حالا که در روزهای ماه مبارک رمضان به سر می بریم تصمیم گرفتیم با این مناجات خوان قدیمی صحبتی داشته باشیم.
او به ایسنا می گوید: قبل از شروع ماه رمضان سال ۱۴۰۰، آستان قدس رضوی از من برای ضبط در برنامه ای به نام «تشرف» دعوت نمودند که بعدا هم در کانال یک به مدت یک ساعت و ربع اجرا و پخش زنده داشتم. بعد از آن با من برای اجرا در یک برنامه زنده در اصفهان تماس گرفتند که موافقت نکردم ولی به سبب اصراری که کردند، یک قسمت برای نیمه شعبان در برنامه «زنده رود» اجرا کردم. ولی پس از آن موارد، دیگر کاری نداشته ام.
حمیدی ادامه می دهد: در گذشته در شب های ماه رمضان اکثرا برای ضبط برنامه در استودیو بودیم ولی حالا دیگر برایشان چندان مهم نیست که چه کسی در برنامه های مذهبی و با چه صدایی بخواند.
از او سوال می نماییم که آیا آثار قبلی اش را در تلویزیون یا شبکه استانی اصفهان پخش می کنند؟ پاسخ می دهد: در طول تاریخِ برنامه های مذهبی دیگر مشابه برنامه های دوصدایی ما اجرا نشد. این شرایط به وجود آمده هم دیگر درست نمی گردد و دیگر نخواهیم دید که دو نفر با صدای خوش که ردیف می دانند و موسیقی آموزش دیده اند، بیایند و بخوانند.
«علت این که از مناجات خوانی های شما و هم دوره ای هایتان در رسانه ها استفاده نمی گردد چیست؟»
بیان می کند: اینها چیزی نمی دانند. آواز خواندن و قرآن خواندن، بلد بودن می خواهد. فرض کنید کسی بخواهد دعای سحر بخواند، معلوم است که باید چم و خم کار را بلد باشد. من خودم استاد قرآن بودم و علاوه بر آن ردیف های آوازی ایرانی را هم بلد بودم.
او ادامه می دهد: امروزه بسیار کم می بینیم که کسی بخواهد برای خدا و بدون دستمزد بخواند. کسانی که می خواهند بخوانند یا دنبال کسب درآمد از صدایشان هستند و یا این که اصلا به دنبال خواندن دراین زمینه نیستند. از طرفی اغلب افرادی هم که برنامه های مذهبی می سازند تکنیک فرد و صدای او برایشان مهم نیست.
حمیدی اضافه می کند: یکی از هدیه های خدا به حضرت داوود، صوت او بود. صدای خوب یک هدیه الهی است و اینطور نیست که هر کسی بتواند بخواند. البته ممکنست تلاش کنند و بخوانند ولی آنگونه که باید دلنشین نیست. خواندن آثار مذهبی باید روی شنونده اثر داشته باشد، او را زیر و رو کند و صدای فرد باید «آن» داشته باشد ولی اغلب این افرادی که الان مشغول به کار هستند، این خاصیت ها را ندارند.
در ادامه به مناجات خوانی های مهدی حمیدی گوش دهید:
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی نماید.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: audio/mp3