نگاهی به آثار گرهارد ریشتر، هنرمند آلمانی هنرمندی که نقاشی را حماقت می داند!
به گزارش پیلانو گرهارد ریشتر، هنرمند آلمانی که سبک های بی شماری را در آفرینش آثار هنری تجربه کرده است، نگاه متفاوتی به هنر دارد و می گوید: «برای نقاشی کردن باید به آن عمیقاً اعتقاد داشت. دغدغه و شور نقاشی، ما را به این باور سوق می دهد که جهان را می توان با آن متحول ساخت. اگر چنین نباشد هیچ انگیزه ای برای کار باقی نخواهد ماند و بهتر است آنرا رها نماییم. چون نقاشی اساسا حماقت است.»
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، گرهارد ریشتر (Gerhard Richter) متولد سال ۱۹۳۲ در درسدن و از شناخته شده ترین هنرمندان معاصر دنیا است. هنرمندی که بیش از نیم قرن تجربه خلق اثر هنری در انواع و اقسام سبک های هنری را دارد، اما بیش از همه در نقاشی آبستره و انتزاعی شناخته شده است. به باور خیلی از کارشناسان هنری این تنوع در سبک های هنری در کمتر هنرمندی دیده می شود.
اما آنچه بیش از همه در آثار این هنرمند به چشم می آید، نگاه و تفکر اوست که بواسطه هنرش به معرض نمایش گذاشته می شود. درست است که آثار نقاشی انتزاعی این هنرمند بسیار معروف است، اما از مجموعه های قابل تامل او می توان به نقاشی های این هنرمند از روی عکس ها اشاره نمود. در حقیقت به همان نسبت که ریشتر شیفته نقاشی است، به کارایی عکاسی و نیروی عکس در حقیقت نمایانی نیز باور دارد. او این رویکرد را داشت که نقاشی برای به تصویر درآوردن جهان، هیچ گاه همچون آیینه ای در مقابل واقعیت نخواهد بود و به همین سبب هم بود که تصمیم گرفت عکس را بعنوان واقعیت با نقاشی بعنوان تخیل ترکیب کند.
ریشتر در دوران جوانی به نقاشی بیلبوردهای سیاسی و تابلوهای تبلیغاتی برای جمهوری دموکراتیک آلمان مشغول بود و در عین حال منظره هم نقاشی می کرد. پس از مدتی تحت تاثیر هنر آوانگاردِ پس از جنگ قرار گرفت و آثار هنرمندانی همچون جکسون پولاک تاثیرات عمیقی بر او و خط مشی هنری اش به جا گذاشت.
از شروع دهه شصت، تصاویر پراکنده از منابع مختلف همانند روزنامه ها، تبلیغات و آلبوم های خانوادگی خودرا در ابعاد کوچک و بزرگ نقاشی کرد. گفته می شود که روش انتقال تصاویر به روی بوم کاملا مکانیکی و اغلب با بهره گیری از پروژکتور بود، اما از آنجائیکه عکس ها عموما کوچک و سیاه و سفید بودند، وقتی در اندازه بزرگ نقاشی می شدند، به نظر مرموز و عجیب می رسیدند. در حقیقت او عکسی واقعی را به تصویر خیال انگیز و تصاویر بدون مفهوم را به نقاشی های مفهومی تبدیل کرد.
ریشتر در توضیح این آثار خود گفته بود که «من از عکاس هایی که همه بطور روزمره با آن روبرو می باشیم شگفت زده شدم، چون حالا دیگر آنها را بعنوان تابلوی نقاشی می نگریستم؛ فارغ از هر معیاری که قبل از این با اثر هنری مرتبط می دانستم، این عکس ها نسبت داشتند و نه ترکیب ولی من را از چارچوب های رایج رها کردند. برای همین هم می خواستم آنها را نقاشی کنم.»
پس از گذشت یک دهه از آن دوران، ریشتر بار دیگر بر روی نقاشی از روی عکس ها تمرکز کرد، ولی با این تفاوت که این دفعه بجای تصاویر معمولی، به نقاشی از تصاویر خبری با موضوعات سیاسی جنجال برانگیز پرداخت. این مجموعه شامل ۱۵ نقاشی با عنوان ۱۸ اکتبر ۱۹۷۷ بود که به وقایع نگاری روزی سیاه در تاریخ آلمان اشاره داشت. داستان این بود که در این روز جسد سه تن از اعضای گروه چپ فراکسیون ارتش سرخ در سلول زندان پیدا شد و بگفته پلیس دو تن از آنها توسط شلیک گلوله و یک نفر با حلق آویز، خودکشی کرده بودند. این خودکشی ها از دید هواداران این گروه مشکوک به نظر می رسید.
ریشتر نیز تصمیم گرفت که از تصاویر خبری این رویداد، نقاشی بکشد تا فرصتی برای بازبینی یکی از برگ های تاریخ کشور آلمان را فراهم نموده باشد.
منبع: pilano.ir
