محمد گلریز با مهر مطرح کرد؛ احمدعلی راغب پدر موسیقی انقلاب بود

پیلانو: خواننده شناخته شده موسیقی انقلاب ضمن اشاره به ضایعه درگذشت احمدعلی راغب هنرمند پیشکسوت موسیقی ایرانی از او بعنوان پدر موسیقی انقلاب یاد کرد.

محمد گلریز خواننده پیشکسوت موسیقی انقلاب که طی سالهای گذشته همکاریهای مختلفی با مرحوم احمدعلی راغب در تولید آثار شاخص موسیقی انقلاب داشته است، در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن ابراز تأسف از درگذشت این هنرمند بهادار توضیح داد: طبیعتاً یکی از شاخص ترین خاطراتی که با مرحوم احمدعلی راغب داشتم دیدار با حضرت امام خمینی (ره) به بهانه تولید آهنگی به مناسبت شهادت آیت الله مطهری بود که ایشان در حضور بنده، استاد راغب و تعدادی دیگر از دوستان از ساخت این قطعه قدردانی کردند که برای من تبدیل به خاطره شیرین و ماندگاری شد.
وی اضافه کرد: بنده افتخار این را داشتم که نزدیک به ۴۰ سال با مرحوم راغب در تولید آثار گوناگون با موضوعات مختلف ملی و انقلابی مشارکت دوستانه ای داشتیم. مشارکت و دوستی که خوشبختانه منجر به تولید و ارائه آثار ماندگاری در زمینه های مختلف شد. در این راستا یکی از خاصیت های که به شدت برایم جالب بود و همیشه از آن بعنوان یک اتفاق اعجاب انگیز و جالب توجه یاد می کنم تولید آثاری بود که بعضاً بدون هیچ تمرینی به مرحله اجرا و ضبط می رسید و عموماً هم تبدیل به کارهایی شدند که به شدت با استقبال مواجه می شدند. کما اینکه همیشه دراین زمینه به مرحوم راغب می گفتم بد نیست تمرینی برای قطعه مورد نظر داشته باشیم و استاد راغب با آن لحن مهربان و صمیمی اش به ما می اظهار داشت: «بابا جان می خوانیم ش، نگران نباش» و واقعاً هم همین اتفاق می افتاد و کارهای تولید شده در ذهن مردم باقی می ماند.
این خواننده شناخته شده موسیقی انقلاب که این روزها در دوران نقاهت پس از ابتلاء به بیماری کووید ۱۹ به سر می برد در ادامه صحبت های خود بیان کرد: به خوبی خاطرم هست که در ماه های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی به منزل مرحوم راغب می رفتیم و تا پاسی از شب به تمرین و تولید آثار انقلابی می پرداختیم. در آن روزها حکومت نظامی برقرار بود و طبیعتاً هم رفت و آمد شبانه ما به شدت سخت می شد. وقتی تمرین های ما تمام می شد مرحوم راغب به صورت مستمر پیگیر ما بود و هر وقت به خانه می رسیدیم به ما زنگ می زد تا خیالش از بابت رسیدن ما به منزل راحت شود. او به مفهوم واقعی کلمه انسان خوبی بود که خوش قلبی یکی از مهم ترین خاصیت های وی به حساب می آمد و با وجود زخم زبان های فراوانی که می شنید اما با تمام وجود برای موسیقی انقلاب کار می کرد.
گلریز اظهار داشت: مرحوم راغب عاشقانه و بدون هیچ سفارشی عاشق موسیقی انقلاب بود و این خیلی جالب است که هیچکدام از ترانه و آهنگ هایی که توسط او آهنگسازی می شد شبیه هم نبودند. او هیچگاه دنبال تظاهر نبود و همراه تعدادی دیگر از هم نسلانش دلسوزانه تولید کارهای در رابطه با انقلاب و دفاع مقدس بود. من بر این باورم اگر حالا بزرگانی چون حمید سبزواری بعنوان پدر شعر انقلاب معرفی می گردند، مرحوم احمد راغب هم باید بعنوان پدر موسیقی انقلاب معرفی شود. چون تلاش هایی که این مرد در این حوزه انجام داد به قدری باارزش و مهم هستند که نباید بسادگی از آن عبور کرد.
وی در بخش پایانی صحبت های خود اظهار داشت: طی روزهای گذشته که با درگذشت احمدعلی راغب مواجه شدم متوجه یک نکته مهم شدم و آن خانه نشینی این مرد بزرگ در ایام پایانی عمر پربارش بود که مظلومانه و بی ادعا در گوشه عزلت می زیست اما هیچکدام از مسئولان ما حتی یادی از او که خدمات باارزش به انقلاب کرد، نداشتند. وی در این سال ها بااینکه هیچ گاه ادعا و اعتراضی نداشت اما واقعاً افسرده شده بود و مظلومانه از بین ما رفت و این چه رسمی است که وقتی هنرمندان از دنیا می روند تازه می فهمیم چه گوهری را از دست دادیم. البته چه خوب که حداقل رسانه ها حضور جدی در صحنه دارند و نمی گذارند این گوهرهای نایاب به فراموشی سپرده شوند.