دغدغه هنرمندان صنایع دستی، فریاد از کرونا، کالاهای چینی و بی خیالی متولیان!

با تعطیل شدن بسیاری مشاغل و اصناف برای جلوگیری از شیوع هرچه بیشتر ویروس کرونا در کشور، مشکلات معیشتی و ترس از بیکار شدن هم به دغدغه های مردمی اضافه شده است. قشر عظیم هنرمندان و صنعت گران صنایع دستی و خصوصاً آنهایی که در روستاها مشغول به کار بودند نیز از این جمله اند که بیکاری آنها در این روزهای کرونایی برای بعضی از فعالان این حوزه دغدغه آفرین شده است. حالا بیش از ۶ ماه از شیوع این ویروس در کشور گذشته است، اما برنامه مدون و مشخصی برای پشتیبانی از هنرمندان لطمه دیده صنایع دستی، در نظر گرفته نشده با رسما اعلام نشده است.
ناصر پرهیزگار، هنرمند پیشکسوتی که سابقه ای ۳۵ ساله در حرفه دست بافته های ایلیاتی دارد، در چندین نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت کرده است. وی در گفت و گو با ایسنا درباره وضعیت هنرمندان در ایام کرونایی، بر این باور است که «وضعیت صنایع دستی قبل از شیوع ویروس کرونا نیز چندان جالب نبود، اما ضربه آخری که توسط کرونا زده شد، خیلی از برنامه ها همچون برگزاری نمایشگاه ها را تحت شعاع قرار داد. بطور کلی بازار صنایع دستی قبل از کرونا و به سبب پایین آمدن ارزش پول ملی، نبود امکانات صادراتی و تاثیراتی که تحریم ها گذاشته بودند بسیار لطمه دیده بود.»
او ادامه می دهد: کالاهای صنایع دستی ایران توسط استادکاران حرفه ای و با بهترین کیفیت ها ساخته می شوند و بهترین مشتری های این محصولات توریستهای خارجی یا ایرانی های خارج نشین هستند. این درحالی است که با افزایش تحریم و کاهش رفت وآمدها که حالا بواسطه کرونا بسیار کمتر هم شده است، بخش اصلی خریداران محصولات صنایع دستی دیگر وجود ندارند. از طرف دیگر، گرانی و کاهش ارزش پول ملی موجب می شود که مشتری های داخلی نیز از بضاعت کمتری برای خرید صنایع دستی برخوردار باشند.
این هنرمند پیشکسوت یکی دیگر از مشکلات اصلی بازار صنایع دستی را وجود کالاهای چینی عنوان می کند و می گوید: حدود ۲۰ سال پیش ورود فرش چینی به کشور ممنوع گردید، اما در حوزه های دیگر و خصوصاً در سال های اخیر انواع و اقسام کالاهای چینی از زیورآلات گرفته تا سفال با قیمت های ارزان وارد بازار ایران شده اند. این در حالیست که با توجه به این که کالاهای ایران از کیفیت بالایی برخوردار می باشند، قیمت بیشتری هم دارند و به همین خاطر خیلی از خریداران، کالای چینی را به کالای ایرانی مشابه ترجیح می دهند.
پرهیزگار در ادامه از صنایع دستی ایران بعنوان میراث کهنی یاد می کند که پر از عشق است و حرف از محبت و صلح می زند. وی در همین زمینه یادآور می شود: طرح هایی که در آثار صنایع دستی ایرانی به کار می روند همگی پیوند عمیقی با طبیعت و زیبایی دارند و هیچ گونه خشونتی در آنها دیده نمی گردد. اما متاسفانه یکی از قربانی های اصلی تحریم ها صنایع دستی و محصولات تولید شده بود که همگی در حال از بین رفتن، هستند.
این هنرمند پیشکسوت همین طور درباره کمک هایی که معاونت صنایع دستی می توانست در روزهای کرونا به هنرمندان این حوزه کند، توضیح می دهد: ساده ترین کاری که می توانستند انجام دهند این بود که به هنرمندان این حوزه با در نظر گرفتن وام، کمک مالی کنند؛ اما با وجود صحبت هایی که دراین زمینه عنوان شد، این اتفاق نیفتاد. به صورت کلی در سال های اخیر وعده های زیادی داده شد که حدودا هیچ کدام از آنها عملی نشده اند. من به شخصه پس از سال ها فعالیت در حوزه صنایع دستی هنوز بیمه نیستم و با وجود آنکه چند سال پیش درخواست وام داده بودم، هنوز موفق به دریافت آن نشدم و اصلا رهایش کردم.