گزارش پیلانو؛ آثار سه نسل نقاش در آهنجش به نمایش درآمد

پیلانو: نمایشگاه آهنجش با همکاری ۲ گالری ژاله و طراحی هنر تا ۷ مهر در گالری طراحی هنر برپاست.

به گزارش پیلانو به نقل از مهر، نمایشگاه سه نسل از نقاشان معاصر ایران با عنوان «آهنجش» با همکاری دو گالری ژاله و طراحی هنر با نمایش ۶۱ اثر از ۳۱ هنرمند در گالری طراحی هنر برپاست.
در این نمایشگاه، آثاری از فرح ابوالقاسم، غزاله اخوان، مرتضی اشتیاقی، ابراهیم اکبری گرز، آرنو اوهانیان، علیرضا آدم بکان، شیرین آزادی، محمدجعفر پاک روان، علی تقوا بلسی، محمدابراهیم جعفری، ولی جوادی آذر، رضا حسینی، حسین خوشرفتار، مصطفی دشتی، علی ذاکری، محمد رحیمی، مینا سبزی، همایون سلیمی، جلال شباهنگی، حبیب الله صادقی، مهدی علایی نژاد، یعقوب عمامه پیچ، حسین کاظمی، عباس کیارستمی، علی گلستانه، ابراهیم گنجیان، وحید محمدی، عباس مختار، محمدعلی مشرفی، مریم میرزایی کجوری و منوچهر نیازی به نمایش درآمده است.

لیلا نقلی مدیر هنری گالری طراحی هنر با اشاره به تعامل با گالری ژاله درباره این همکاری مشترک به خبرنگار مهر اظهار داشت: من و آقای سلطانی مدیر گالری ژاله از قبل با هم آشنا بودیم و در خانه هنرمندان ایران همکاری داشتیم و با توجه به این که به کار گروهی علاقه دارم، این مساله به نظرم جذاب آمد و پیشنهاد برگزاری این نمایشگاه را مطرح کردم.
وی بیان کرد: تعداد آثار می توانست بیشتر از ۶۱ اثر باشد و باتوجه به ظرفیت گالری انتخاب شدند، البته خوشبین هستیم که نمایشگاه هایی مشابه این نمایشگاه در موضوعات و رشته های هنری دیگر برگزار نماییم.
نقلی اشاره کرد: نکته مهم در این نمایشگاه علاوه بر همکاری ۲ گالری، طرح مساله یک عنوان در معرفی یک محتوا است که می تواند نشان دهد چه موضوعاتی، نقطه مشترک موضوعی در بین نقاشان معاصر سه دوره است.
* تغییر نگاه سه نسل نقاشی ایران در نمایشگاه «آهنجش»
وی درباره موضوع این نمایشگاه اظهار داشت: در این نمایشگاه، تغییر نگاه سه نسل نقاشی ایران را نسبت به طبیعت به نمایش گذاشته شده است و این تغییرات در مفاهیم فرمیک و سوژه ها کاملاً مشهود است. به هر حال باتوجه به استقبال گسترده از این نمایشگاه، امید داریم به موضوعات مشترک میان هنرمندان حوزه تجسمی کشور در ادامه این همکاری فکر نماییم و گالری طراحی هنر این آمادگی را دارد که دراین زمینه پذیرای ایده های نو باشد.

محمدرضا سلطانی مدیر گالری ژاله نیز درباره برگزاری نمایشگاه «آهنجش» به مهر اظهار داشت: برگزاری این دست نمایشگاه ها، عمدتاً در موزه های هنرهای معاصر کشورها اتفاق می افتد چونکه تعداد زیادی از کارها و هنرمندان را می توانیم در این قالب بگنجانیم: از سهراب سپهری، منوچهر یکتایی تا بهجت صدر و نسل های بعد و حتی هنرمندان جوان. البته متأسفانه یکی از چالش های بزرگ در این نوع نمایشگاه ها، محدودیت فضای گالری ها است. با وجود اینکه گالری طراحی هنر یکی از بزرگترین گالری های تهران شمرده می شود، ما با وسواس زیاد و یک روز مانده به افتتاح نمایشگاه، توانستیم به چیدمان حاضر در نمایشگاه برسیم و کوشیدیم کارهای سایز کوچک را انتخاب نماییم تا تعداد بیشتری اثر را به نمایش بگذاریم.
وی تصریح کرد: این تعداد کارهای کوچک نیز باتوجه به شرایط بازار و گران بودن آثار، به زحمت تهیه شدند و در این راستا، حتی هنرمندان نسل دوم نیز همکاری نکردند. ادعایی در برگزاری این نمایشگاه نداریم اما در همین حد نیز، کاری درخور توجه با جمعه آوری آثار سه نسل از نقاشان معاصر انجام دادیم.
مدیر گالری ژاله با اعلان اینکه نگاهش به ایده برگزاری نمایشگاه «آهنجش»، پژوهش محور بوده است، اظهار داشت: خیلی دوست داشتم آثار تمام هنرمندان در رابطه با این مساله را در نمایشگاه به نمایش بگذاریم؛ این نمایشگاه می تواند با آثاری از هنرمندان قدیمی و بزرگ در موزه هنرهای معاصر تهران اجرا شود و هنوز هم این سودا را دارم که چنین نمایشگاهی را با مجموعه ای غنی از آثار موزه، برگزار کنم. ایده اولیه برگزاری این نمایشگاه و انتخاب آثار را من برعهده داشتم و تعامل خوبی بین ۲ گالری در این مساله شکل گرفت و از این جهت نمونه ای مشابه از این نمایشگاه در گالری دیگر ندیدم.
وی بیان کرد: متأسفانه بیشتر گالری ها به صورت جزیره ای کار می کنند و هر کدام برای خود یک منِ کامل به حساب می آیند اما در این نمایشگاه شاهد بودیم گروهی از مخاطب های گالری ژاله به مخاطبان گالری طراحی هنر اضافه شدند و بطور قطع اگر ما میزبان گالری طراحی هنر بودیم مخاطبان آنها آشنا و پیگیر نمایشگاه های ما می شدند و به نظر من، این اتفاق مبارکی است.
گالری هایی که در مرکز شهر یا کنار هم هستند از مزیت های مخاطبان مشترک استفاده می کنند؛ حتی گالری های با سابقه تر می توانند موجب رونق گالری های تازه تأسیس اطراف خود شوند ولی در صورت پراکندگی جغرافیایی شاهد این اتفاق نیستیم.
سلطانی به همجواری گالری های مرکز شهر و مزیتی که مخاطبان آنها در این مورد دارند، اشاره نمود و اضافه کرد: گالری هایی که در مرکز شهر یا کنار هم هستند از مزیت های مخاطبان مشترک استفاده می کنند؛ حتی گالری های با سابقه تر می توانند موجب رونق گالری های تازه تأسیس اطراف خود شوند ولی در صورت پراکندگی جغرافیایی شاهد این اتفاق نیستیم. به همین دلیل، من همکاری گالری ژاله و طراحی هنر را به فال نیک می گیرم.
لیلا نقلی نیز بر تداوم تجربه همکاری مشترک بین دو گالری اصرار کرد و اضافه کرد: در این راستا، گالری ها می توانند همسو شوند و یک زنجیره تجسمی در تهران اتفاق بیفتد که در آن نشانی از دشمنی نیست و همه با هدف مشترک، فروش و سود خوبی نیز به دست خواهند آورد.
رضا حسینی از اساتید نقاشی معاصر که با دو اثر در این نمایشگاه با موضوع طبیعت و انتزاع شرکت کرده است، درباره سبک انتزاعی و اقبال مردم به این سبک به خبرنگار مهر اظهار داشت: بشر از زمانی که با موسیقی، خط و رنگ آشنا شد آبستره کشف شد. طراحی های فرش در نقاط مختلف ایران همه آبستره اند ولی درک بصری لازم برای لذت بردن از آثار آبستره کم است. اگر بدون اطلاعات از موسیقی، نوازنده ای ذره ای خارج بزند ما متوجه می شویم چون از کودکی با موسیقی آشنا هستیم و گوش به درک سمعی رسیده است ولی با نقاشی خیر. اگر ما از کودکی عادت گالری رفتن داشتیم یا معلم و راهنماهایی داشتیم بطور قطع این درک را پیدا می کردیم و الان از دیدن آبستره نیز لذت می بردیم.
وی با اعلان اینکه نقاشی بیان خویشتن آدم ها است، اظهار نمود: شاید در این مختصر نگنجد ولی اساساً من با هنر سیاسی موافق نیستم؛ هر انسانی از طبقات مختلف اجتماعی می تواند هنرمند باشد چون برخی فکر می نماییم هنرمند الزاماً باید طرفدار طبقات فرودست باشند؛ این در حالیست که این تقسیم بندی ها صحیح نیست. احساسات آدم ها می تواند خیلی شبیه هم باشد با کنش های مختلف و با رفتار کاملاً متفاوت.
* نمایش تغییر نگاه ها نسبت به فرم و گرایش های نقاشان ایرانی
بهنام کامرانی هنرمند نقاش با اشاره به نمایشگاه «آهنجش» و مجموعه ای که گردآوری شده است، به مهر اظهار داشت: در این شرایط، تماشای این کارها از هنرمندان سه نسل نقاش ایرانی، مغتنم است. منظره نزد هنرمندان مدرن و معاصر ایران موضوع خیلی مهمی است، خصوصاً اینکه در هنر معاصر ایران جنبه های خیلی متنوع تری هم پیدا کرده است. البته در این نمایشگاه گرایش بیشتر روی منظره هایی است که جهتی انتقادی یا اجتماعی پیدا نمی کند یعنی بیشتر همان نگاه مدرنیستی نسبت به منظره در فضا دیده می شود. از این نظر می توان اظهار داشت که هنر مدرن ایران تجربیات خیلی متفاوتی دارد حالا بسیاری از هنرمندان ممکنست به سبب سخت پیدا شدن کارها اینجا نباشند مثل سهراب سپهری.

وی توضیح داد: چیزی که در واقع اهمیت دارد این است که خاصیت های منظره در نسل های مختلف هم در واقع خاصیت های شخصی دارد و هم به شکل یک زبان دنبال شده و جلو آمده است. برای مثال نسل پیش از انقلاب، گرایش به جنبه های فرمی و نزدیکی به طبیعتی که استریلیزه شده یا ساده شده، داشتند اما پس از انقلاب این گرایش کمتر دیده می شود هر چند در بعضی از هنرمندان هم وجود دارد اما جنبه رئالیسم باردیگر توسط هنرمندان جوان دنبال می شود ولی این دفعه وجه های نئورئالیستی هم پیدا می کند یعنی ممکنست که گیاهی در یک منظره یا یک موتیف در منظره بیرون کشیده و تکرار شود یا از نگاه خیلی نزدیکتر دیده شود.
کامرانی با تاکید بر اینکه اهمیت این نمایشگاه این است که ما را باردیگر متوجه این چشم انداز می کند، اظهار داشت: بسیاری از هنرمندان هم هستند که امروزه منظره را با نگاه های زیست محیطی کار می کنند یا با نگاه های جدیدتر، ولی این نمایشگاه بیشتر تاکید بر مناظری دارد که از جنبه های زیبایی شناسانه و حتی دکوراتیو اهمیت پیدا می کند و از این جهت، این نمایشگاه، نمایشگاه موفقی است. به صورت کلی، در نسل قدیمی تر تمایل به جنبه های فرم گرایانه و انتزاعی قوی تر است و نسل جدیدتر باردیگر گرایشی رئالیستی به منظره در کارها دیده می شود و البته استثنا همیشه وجود دارد.
خیلی از نقاشان ما طبیعت را از روی عکس کار کرده و می کنند یا بیشتر متکی بر برداشت های ذهنی خود هستند اما معدود نقاشانی هم هستند که حضوری مستقیم در طبیعت دارند و کار می کنند. این ناخودآگاه یک مقدار از لحاظ ساختاری کیفیت کار را عوض می کند و اینجا دیگر اصلاً نسل اهمیتی ندارد.
علیرضا آدم بکان هنرمند نقاش که با دو اثر در نمایشگاه شرکت کرده است، درباره موضوع نمایشگاه «آهنجش» به خبرنگار مهر اظهار داشت: در موضوع اصلی نمایشگاه یعنی طبیعت، مبحث ساختاری اهمیت پیدا می کند که دیگر موضوع نسل هم به لحاظ موضوعی و اهمیت در بخش های دیگر بررسی می شود. آن بحث ساختاری این است که هر کدام از این هنرمندان چه نسل اول یا نسل سوم که انتخاب شده اند، طبیعت را از چه زاویه نگاهی می بینند. بسیاری از نقاشان ما طبیعت را از روی عکس کار کرده و می کنند یا بیشتر متکی بر برداشت های ذهنی خود هستند اما معدود نقاشانی هم هستند که حضوری مستقیم در طبیعت دارند و کار می کنند. این ناخودآگاه یک مقدار از لحاظ ساختاری کیفیت کار را عوض می کند و اینجا دیگر اصلاً نسل اهمیتی ندارد.
وی بیان کرد: نقاشانی که معاصرتر هستند کنش های بیشتری از لحاظ رفتاری در آثار خود دارند تا نسلی که هم دوره جلال شباهنگی یا نقاشان هم نسل او بوده اند. در آن دوره شاید به خاطر ثباتی که ساختار اجتماعی و یا زندگی ها داشته، نگاه تلطیف تر می شده ولی در نسل معاصر یا کسانی که حتی سن بالایی داشتند ولی به روزتر هستند مثل کارهای آقای گلستانه، باز شاهد این کنش در رفتار و کنش در نقاشی ها هستیم.
آدم بکان نقش فرهنگ ایرانی را در درک هنر انتزاعی مهم دانست و اظهار داشت: ما ریشه های انتزاعی زیادی در فرهنگ ایران داریم؛ ما همیشه با فرهنگ زمینی که فرش، گلیم و جاجیم و.. که دارای قدمت خیلی بیشتری نسبت به فرهنگ دیواری ما که نقاشی، مجسمه و… است، مواجه بودیم. در ضمیر ناخودآگاه همه ما این زیبایی شناسی وجود دارد اما به جز مخاطب خاص، نکته دیگر در این دوران، آشتی مردم با گالری هاست. به یاد دارم زمانی که مردم سوال می پرسیدند که آیا برای بازدید گالری باید مثل سینما یا تئاتر بلیت تهیه کنیم؟ ولی خوشبختانه این فرهنگ جا افتاده و مردم مشتاق تر شده اند.
نمایشگاه سه نسل از نقاشان معاصر ایران با عنوان «آهنجش» تا ۷ مهرماه در گالری طراحی هنر واقع در خیابان ولی عصر نرسیده به زعفرانیه پلاک ۲۸۸۰ برقرار است. این گالری روزهای چهارشنبه تعطیل می باشد.

منبع: پیلانو