چرا هنرمندان داخلی برای سیمرغ فجر فراخوانده شدند؟

به گزارش پیلانو سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر برای تولید تندیس جشنواره در داخل کشور فراخوان داده در حالیکه پیشتر اعلام شده بود تکنیک ساخت این «سیمرغ» به علت پیچیدگی هایش در ایران وجود ندارد.
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، روابط عمومی جشنواره فیلم فجر فراخوانی را منتشر نموده که در آن آمده است: «به منظور پشتیبانی از تولید داخلی، از فعالان مرتبط در این عرصه دعوت می شود اعلام آمادگی خویش را جهت تولید تندیس جشنواره فیلم فجر (سیمرغ بلورین) با جنس کریستال یکپارچه با مشخصات داخل عکس ها حداکثر تا تاریخ ۱۰ مهرماه به آدرس ایمیل admin@fajrfilmfestival.com
ارسال نمایند.»

اگرچه در این فراخوان به پشتیبانی از تولید داخلی تاکید شده اما سال قبل هم برخی رسانه ها نسبت به اینکه چرا سیمرغ جشنواره از خارج وارد می شود، نقدهای را منتشر نمودند اما پاسخ این انتقادها از جانب دبیر جشنواره (ابراهیم داروغه زاده) کاملا روشن بود چون امکان ساختش در ایران وجود ندارد.
این نکته را حتی محمدعلی قنبری، مسئول اتحادیه شیشه و آینه تهران هم تاکید کرده و با تایید اینکه امکان ساخت این سیمرغ ها در ایران نیست، اظهار داشته بود: برای ساخت تندیس های سیمرغ بلورین دستگاه های مخصوصی لازم است که باید به کشور وارد کرد، اما نکته این است که برای تولیدکننده مقرون به صرفه نیست که برای ساخت ۱۰۰ یا حتی ۲۰۰ نمونه از آن در طول یک سال این دستگاه ها را وارد کند.
او با اشاره به اینکه «کاری که در بخش شیشه در داخل کشور انجام می دهیم مربوط به شیشه های ضدگلوله یا شیشه های ۱۹ میلیمتری و تراش دادن است، اما ساخت سیمرغ های جشنواره فجر یک کار خاص است و با دستگاه هایی که در صنف ما وجود دارد امکان ساخت آنها وجود ندارد» اظهار داشته بود: از بُعد احساسی و غرور ملی می توانیم بگوییم بهتر است این سیمرغ ها در داخل کشور ساخته و تولید شوند و این نگاه خوبی است، اما در خیلی از مراکز حساس کشور قطعات و وسایلی داریم که از خارج از کشور می آید چون یا مقرون به صرفه نیست یا توان ساخت داخلی آن وجود ندارد.
حالا عجیب است که با تمام تاکیداتی که خود مسؤلان جشنواره برای دفاع از این کار در دوره قبل داشتند یک دفعه تغییر نظر داده و مبادرت به انتشار فراخوان کرده اند؛ فراخوانی که با عنایت به انتشار آن که طبق عکس ها؛ سایز، اندازه و جزئیات هم مشخص است، امید می رود شبیه سیمرغ باشد و نشانی از مرغ و خروس نداشته باشد!
جشنواره فیلم فجر از دومین برگزاری دارای نشان سیمرغ شد که طراحی آن توسط ابراهیم حقیقی انجام گرفت.
او سال قبل در گفت وگویی با ایسنا بیان کرده بود: «سیمرغ نمادی است که مثلاً بر عکس طاووس جسمیت و حضور ندارد بلکه یک مفهوم است و در ادبیات و عرفان و اسطوره ما بسیار ریشه دارد. سیمرغ حتی در کوه قافی است که آن هم یک مفهوم سمبلیک است و نگاهبان زال پدر رستم است. در حقیقت تمام مفاهیم عرفانی سیمرغ مانند آنچه در منطق الطیر عطار آمده با سینما همخوانی داشت چون سینما یک چیز دیگری افزون بر بقیه هنرها دارد و آن این است که تصویر از نور حاصل می شود و سینما اگر تابش نور نباشد مادیت ندارد. ازاین رو نزدیکترین مفهوم برای سینما، سینماگر ایرانی و جشنواره فیلم فجر سیمرغ بود.»
به گفته طراح تندیس سیمرغ جشنواره فیلم فجر «پوستر جشنواره فیلم فجر با طرحی از یک سیمرغِ در حال پرواز از سال ۶۴ اجرایی می شود و پس از اتودهای اولیه، حالت پرواز سیمرغ را بیشتر شد. این سیمرغ می بایست در حال پرواز و اوج گرفتن باشد. در نگارگری ها مواردی زیادی هست که سیمرغ در حال فرود آمدن است اما سیمرغ جشنواره ما که نشان سینما است، باید پرواز می کرد. پس نشان با رنگ آبی فیروزه ای بعنوان رنگ ایرانی و نشانی از فیروزه و گنبدها و کاشی کاری ایرانی و نماد آب و روشنایی طراحی و در تمام لوازم و سربرگ های جشنواره استفاده شد. همان زمان تصمیم گرفته شد که برای جشنواره پنجم تندیس سیمرغ ساخته شود مثل خیلی از جشنواره های مطرح سینمایی که تندیسی برگرفته از نشان داشتند.»
حقیقی اظهار داشته بود: «دلم می خواست درون پایه تندیس، یک هرم خالی شود که داخلش آینه قرار گیرد تا تصویر سیمرغ داخل آن چندین بار تکرار شود چون من مفهوم سیمرغ عطار را به این شکل می توانم در تندیس پیاده کنم و این درخواست را از مسؤلان جشنواره دارم که تندیس کامل شود. در واقع تکمیل تندیس به آیینه ای شدن پایین آن، خیلی وابستگی دارد.»
این هنرمند که تاکید می کند، اگر بعد از گذشت این سال ها باردیگر بخواهد نشانی برای جشنواره فیلم فجر طراحی کند، نشان سیمرغ را با پیچیدگی های کمتر طراحی می کند، یادآور می شود در سال های اولیه، تندیس در ایران ساخته می شد اما الان به علت نبود تکنیکش اصلاً ساخت یکپارچه آن در ایران امکان پذیر نیست.
او به این نکته هم اشاره می کند که برای پیدا کردن جایی که بتواند تندیس سیمرغ را با تمام ظرایفش درست بسازد، به شهرهای پراگ و ونیز هم سفر کرده بود و در جنوب ونیز شیشه گرانی را می بیند که نوادگان شیشه گران ایرانی در زمان صفویه بودند، در حالیکه آنها اسم و رسمی در دنیا دارند اما نشانی از بازماندگان این هنر صفوی در ایران نیست.