کلنل علی نقی وزیری به روایت کیوان ساکت
به گزارش پیلانو «آن چه ما داریم و استادان بزرگی که در دوره معاصر ظاهر شدند، نتیجه کار آموزش و پرورش استاد وزیری و شاگردان بسیار برجسته ایشان بود.»
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، کیوان ساکت، موسیقی دان، در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «به درستی می توان موسیقی قرن اخیر را به دو بخش تقسیم کرد: نخست موسیقی ای که از آن بعنوان موسیقی قدیم نام می بریم و پیش از حضور استاد علی نقی وزیری در عرصه موسیقی ایران بود. دوم موسیقی بعد از استاد وزیری. استاد وزیری یکی از بارز و شاخص ترین چهره های قرن اخیر است. خدمت ایشان و تلاش های این مرد بزرگ برای تعالی بخشیدن و پیشبرد موسیقی ایران و سامان دادن به نظریه و کار موسیقی از این مجال اندک خارج است. تنها می توان اظهار داشت که آن چه ما داریم و استادان بزرگی که در دوره معاصر ظاهر شدند، نتیجه کار آموزش و پرورش استاد وزیری و شاگردان بسیار برجسته ایشان بود. اگر بخواهیم به صورت بسیار اجمالی خدمات استاد علی نقی وزیری را برشماریم، می توان از مواردی بسیاری نام برد مانند تاسیس مدرسه موسیقی در سال ۱۳۰۲، تشکیل کلوپ موسیقی برای خانم ها و آقایان، آموزش هنرپیشه، نوشتن کتاب دستور جدید تار و سه تار، نوشتن کتاب دستور ویولن و نوشتن کتاب های کودکان به نام خواندنی های کودکان در پنج جلد و بسیاری کتاب های دیگر در حوزه موسیقی، ترجمه و نگارش نخستین کتاب زیباشناسی در ایران و….
قابل ذکر است که قبل از این هیچ کتابی برای کودکان در تاریخ ایران نوشته نشده بود. از شاگردان نامدار استاد وزیری می توان به بزرگانی همچون ابوالحسن صبا، روح الله خالقی، موسی معروفی و بسیاری دیگر اشاره نمود. ابداع ساز تار باس، تار باریتون و تار سوپرانو از دیگر خدمات استاد علی نقی وزیری بود که امروزه تار باس در تمام ارکسترها مورد استفاده دارد اما متاسفانه از سر اشتباه به آن بم تار می گویند.
از استاد وزیری آثار موسیقی بسیاری به یادگار مانده است که قبل از آن در موسیقی ایرانی متداول نبود؛ ازجمله پانتومیم های گوناگون و فرم های ابداعی شخص استاد وزیری که هنوز معادلی برای آنها پیدا نشده است، مانند دخترک ژولیده، ژیمناستیک موزیکال، بندباز، حاضر باش و بسیاری قطعات دیگر. گشودن دریچه دیگری از نوازندگی تار و ارتقای سطح نوازندگی این ساز همینطور نوشتن موسیقی های چندصدایی برای سازهای ایرانی و بسیاری تلاش ها و خدمات پرارزش دیگر گوشه ای از تلاش های شبانه روزی عمر پربار استاد وزیری است که ایشان را بعنوان یک هنرمند نمونه و وطن پرست و عاشق فرهنگ ایران و پایبند به اصول فرهنگی، نسبت به دیگر هنرمندان همدوره خود کاملا متمایز و برجسته می کند. به جرات می توان گفت کاری که استاد وزیری انجام داد کاری بود که چندین استاد بزرگ موسیقی در طول عمر خود انجام می دهند.»
