نگاهی به واکنش هنرمندان به حوادث روز موج سواری به قصد شهرت یا همدردی با مردم؟
پیلانو: هر روز می تواند بستر وقوع حادثه ای جدید برایمان باشد؛ حادثه ای که اغلب انتظارش را نداریم و در ادامه برای تحمل شرایط نیاز به همدردی و همراهی داریم. این اتفاق اگر در مقیاسی بزرگ تر، جامعه ای را درگیر خود کند، برای التیام بخشی هم به شرایط پیچیده تری نیاز است. همچون قشرهایی که در این میان می توانند راهگشا باشند، چهره ها یا همان سلبریتی هایی هستند که به واسطه دیده شدن و محبوبیت مسوولیت هایی هم متوجهشان است.
«همه شهروندان نسبت به جامعه ای که در آن زندگی می کنند، مسؤول هستند. آدم هایی هم که چهره هستند و مردم آن ها را دوست دارند به علت اینکه بیشتر دیده می شوند، مسؤولیت بیشتری دارند. در واقع این افراد نسبت به دیده شدن خود تعهد دارند تا رفتار و حرکتی را از خود نشان ندهند و جملاتی را نگویند که سبب سردرگمی و سوء تفاهم شود. اما همه شهروندان نسبت به جامعه مسؤولیت های کوچک و مسؤولیت های بزرگی هم بر اساس شغل و حرفه خود دارند.» اینها جملات فرهاد جم ـ بازیگر ـ است که در گفت وگویی با ایسنا مطرح می گردد.
مسعود آب پرور ـ کارگردان ـ هم نظری مشابه دارد. او به ایسنا می گوید: «همیشه می گوییم که بازیگران مصلح اجتماعی نیستند بلکه باید در حد یک انسان ماهر به کارشان بپردازند. اما زمانی که این افراد به شخصیتی تبدیل می شوند که دیده خواهند شد و عده ای دورشان جمع می شوند، مسئولیت اجتماعی هم پیدا می کنند. همه ما شهروند هستیم و حق داریم حرف بزنیم. امروز هر کسی برای خود رسانه ای دارد و می تواند صحبت کند و عده ای هم به حرف های وی توجه می کنند یا نمی کنند. حتی فردی به جهت اینکه توجه کسی را جلب نماید امکان دارد با خودسوزی تلاش کند توجه دیگران را جلب نماید تا به اهداف و حرفی که می زند توجه نمایند. در نتیجه هر کدام از ما حق داریم حرف خویش را بزنیم البته هرفردی که به جایگاه اجتماعی بالاتری می رسد در این زمینه مسئولیتش بیشتر می گردد و بطور قطع باید درد جامعه را داشته باشد، مسائل اجتماعی را ببیند و حرف مردم را منعکس کند.»
اما در مقابل این نظرات که برای هنرمندان مسوولیت اجتماعی قائلند و می گویند «دیده می شوم پس مسوولم»، برخی هم نسبت به سوءاستفاده از فضای مجازی در چنین مواردی اخطار می دهند.
مهرانه مهین ترابی همچون این افراد است؛ وی در گفت وگویی با ایسنا تصریح می کند، «یک بازیگر پیش از اینکه با شغل خود شناخته شود، بعنوان یک انسان و فردی در جامعه، مسؤول رفتار و حرکات خودش است و نباید از این موقعیت بعنوان یک سلبریتی سوء استفاده شود؛ البته اگر این اظهار نظرها در جهت منافع مردم باشد، ایرادی ندارد اما معمولا در جهت نمایش خود و زیاد کردن فالوئر و جنجال هایی است که در اطراف هر موضوعی شکل می گیرد که از نظر من بی مسؤولیتی به حساب می آید.»
چنین عملکردی تنها به حوزه نمایش محدود نمی شود؛ در هنرهای دیگر همچون موسیقی و تجسمی هم واکنش هایی از این دست را شاهد می باشیم که در قالب عرضه اثر موسیقایی، پوستر و… بروز و ظهور می کند.
در همین ارتباط خبرنگار بخش تجسمی ایسنا در گفت وگویی با یک هنرمند نقاش این مورد را به بحث گذاشته که مرز میان همدردی یک هنرمند با مردم و موج سواری بر یک حادثه برای رسیدن به شهرت بیشتر و محبوبیت کجاست.
بهنام کامرانی ـ هنرمند نقاش و استاد دانشگاه ـ در این زمینه می گوید: رفتار هر هنرمند به خودش ارتباط پیدا می کند و کسی نمی تواند درباره آن اظهار نظر کند. اینکه نسبت به وقایع روز واکنش نشان بدهد یا نه در حوزه اختیارات فردی او است.
این هنرمند نقاش با این وجود ادامه می دهد: اما اگر کار او حالتی باشد که احساسات عموم را جریحه دار کند و سوءاستفاده در آن مطرح باشد، همین که مردم این مورد را می فهمند برایش تبلیغ منفی دارد و ضررش به خود هنرمند برمی گردد.
او تاکید می کند: نمی توان انتظار داشت هنرمند نسبت به وقایع واکنش نشان ندهد، برخی هنرمندان درونی تر و برخی بیرونی تر واکنش نشان می دهند. نمی توانیم آزادی شان را سلب نماییم. اگر فردی از این قضایا برای معروفیتش استفاده نماید، اشکال از خود اوست و حوزه عمومی هم حتما متوجه آن می گردد.
