او با سرطان نجنگید با آن زندگی کرد! پیتر برای آخرین بار به تالار وحدت آمد

پیلانو: «پیتر با سرطان نجنگید بلکه با آن زندگی کرد؛ چون که قبول داشت بیماری و مرگ بخشی از زندگی است.»
به گزارش پیلانو به نقل از ایسنا، مراسم تشییع پیکر پیتر سلیمانی پور ـ نوازنده سازهای بادی و گرافیست ـ که ۱۸ شهریور ماه امسال در سن ۵۰ سالگی درگذشت، امروز ۲۰ شهریور ماه در تالار وحدت برگزار گردید.
علی ترابی، کارن همایونفر، بابک چمن آرا، شهرام صارمی، هومن نامداری، همایون نصیری، علیرضا شجاع نوری، آذین موحد، مسعود شعاری، کریستف رضاعی، سودابه سالم و… در این مراسم حضور داشتند.

در ابتدا سیاوش روشن (نوازنده و از دوستان پیتر سلیمانی پور) بیان کرد: امروز می خواهم در ارتباط با صمیمی ترین دوست سال های اخیرم صحبت کنم. صحبت درباره انسان های حقیقی شبیه قصه های افسانه ای است ارزش گفتن دارد، نه چون سرگرم کننده است بلکه چون الهام بخش است. آشنایی با او از هشت سال قبل تاکنون یکی از بهترین اتفاقات زندگی من بود. او روز به روز در راه رشدش قدم برمی داشت.
او افزود: پیتر برای من و بقیه یک انسان حقیقی است نه به معنای بی نقص بودن بلکه صداقت داشت که در موسیقی او هم هست. در موسیقی او چیزی جز صداقت و ذوقی که زیباتر کند همه چیز را، نمی شنوم. وی در موسیقی ایران جزو نخستین افرادی است که جز و تلفیقی کار کردند و تاثیرش کاملا مشهود است.
روشن بیان کرد: از بین همه سازهایی که با هم نواختیم و موسیقی هایی که ساختیم حسرتم این است که نتوانستیم آن ها را اجرا نماییم به خاطر مشکل دست من و سرطانی که پیتر هشت سال پیش داشت و سال قبل مشکل او حاد شد.
وی در ادامه پیامی را که سلیمانی پور پاییز سال قبل برایش فرستاده بود خواند.

در بخش بعدی این مراسم هومن مرتضوی (گرافیست و از دوستان پیتر سلیمانی پور) اظهار نمود: ما در دهه ۶۰ شکل گرفتیم که جا و وقت شکل گرفتن نبود، تنها حمایت و تکیه گاه ما دوستانی بودند که یکی شان همین جاست. ما یکدیگر را با چَک بیدار نگه داشتیم که سبب شد به انحراف نرویم در لحظه بهترین باشیم و زنده بمانیم.
او افزود: پیتر را هیچ وقت بعنوان گرافیست جدی نگرفتیم. با اینکه او هر سفارش را به بهترین شکل انجام می داد اما تصویرش را با استفاده از صدا منتقل می کرد. کار موسیقی او ته ندارد. بهترین آلبومش درنیامد چونکه آلبوم بعدی او بود. پیتر طنز غریبی داشت.
مرتضوی اظهار داشت: پیتر من را با موسیقی جز آشنا می کرد. صداهایی که با استفاده از او با آن ها آشنا شدم بخش هایی بوده که من را شکل داده است.

در ادامه آزاده بابایی فر (از نزدیکان پیتر سلیمانی پور) در سخنانی اظهار داشت: پیتر نسبت به وضعیت سختی که داشت، در آرامش رفت. سختی های خیلی زیادی در این مدت تحمل کرد اما این دوره پر از عشق و لبخند و سبک بالی و رنگ و صدا و خلق اثر جدیدش بود. من یاری را همراهی کردم که بسیار مرد شجاع و آگاه و مقاوم و پر از زندگی بود. او به من نیرو می داد که با او جلو بروم. او با سرطان نجنگید بلکه با آن زندگی کرد؛ چون که قبول داشت بیماری و مرگ بخشی از زندگی است.
سپس پیکر پیتر سلیمانی پور برای خاکسپاری در آرامستان مسیحیان بدرقه شد.

همینطور اعلام گردید که پنجشنبه در کلیسای ارتودوکس روس مراسم یادبودی برگزار می شود.
مرحوم پیتر سلیمانی پور، نوازنده سازهای بادی عصر ۱۸ شهریور در ۵۰ سالگی دارفانی را وداع گفت. وی در سال ۱۳۴۷ در تهران متولد شد. از ۱۰ سالگی به صورت خودآموز آغاز به فراگیری سازهای بادی، گیتار، گیتارباس، پرکاشن و اصول آهنگ سازی کرد.
از میان فعالیت های وی در سال های اخیر، می توان به سخنرانی های وی در دانشکده موسیقی دانشگاه هنر تهران، اجراهای زنده، آهنگ سازی برای فیلم و ساخت بیش از ۱۵۰ قطعه موسیقی و ضبط شماری از آن ها اشاره نمود.